|
Konstanty Maria Sopoćko
Konstanty Maria Sopoćko (ur. 5 grudnia 1903 w Warszawie, zm. 24 marca 1992 w Komorowie) – polski malarz i grafik. ŻyciorysUrodził się w rodzinie Ryszarda i Marii z Semkowskich[1]. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych – malarstwo i rysunek u Mieczysława Kotarbińskiego, grafikę użytkową u Edmunda Bartłomiejczyka i Bonawentury Lenarta, specjalizację w dziedzinie drzeworytu u Władysława Skoczylasa, a równocześnie historię sztuki na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej u Stanisława Noakowskiego. Dyplom Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie uzyskał w 1934[2]. Od 1927 do wybuchu II wojny światowej był stałym współpracownikiem wydawnictw „Książnica-Atlas” i „Nasza Księgarnia”. Początkowo posługiwał się różnymi technikami graficznymi (np. litografią), jednak od 1930 – wyłącznie drzeworytem. Tworzył przede wszystkim grafikę użytkową – plakat, reklamę, znak firmowy, ekslibris, znaczki pocztowe, ilustratorstwo i zdobnictwo książki. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Grafików „Ryt”, Bloku Zawodowych Artystów Plastyków i Koła Artystów Grafików Reklamowych. W czasie okupacji niemieckiej pracował w warszawskiej fabryce papy, w latach 1941–1945 był żołnierzem Armii Krajowej, należał też do tajnego Koła Miłośników Grafiki i Ekslibrisu[2]. W latach 1945–1947 był kierownikiem pracowni malarskiej i graficznej w Centralnym Domu Żołnierza i Domu Wojska Polskiego w Warszawie. W latach 1949–1955 pełnił funkcję kierownika artystycznego w redakcji „Płomyczka”, w latach 1950–1952 prowadził Katedrę Grafiki Użytkowej na warszawskiej ASP, w 1954 objął stanowisko konsultanta w Wydawnictwie MON[2], które pełnił do 1979. Uczestniczył w licznych wystawach w kraju i za granicą. Indywidualne wystawy jego prac odbyły się w Warszawie w 1947, 1969 i 1987. Zmarł 24 marca 1992 w Komorowie k. Warszawy[3]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 31 wprost-2-4)[4]. Odznaczenia i nagrody
Przypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||
