|
Kormoran łuskowany
Kormoran łuskowany[4] (Leucocarbo colensoi) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae). Endemit nowozelandzkich Wysp Auckland, jest narażony na wyginięcie. WystępowanieJest endemitem Nowej Zelandii. Występuje wyłącznie na Wyspach Auckland[3]. SystematykaNie wyróżnia się podgatunków[5][6]. Dawniej kormoran łuskowany często uznawany był za podgatunek kormorana czarnoszyjego (Leucocarbo campbelli)[4][5], a czasami za podgatunek kormorana szorstkodziobego (L. carunculatus)[2]. CharakterystykaMorfologiaOsiąga masę około 2 kg i mierzy 63 cm długości; rozpiętość skrzydeł wynosi 105 cm[5]. Ma białe pióra na spodzie ciała i większości przedniej części szyi oraz czarne pióra na grzbiecie. Jego czarna głowa i szyja mają zielononiebieski metaliczny połysk. Ma także białe akcenty na czarnych skrzydłach[7]. Mają także czerwoną nagą skórę twarzy wokół oczu oraz jasnoróżowe nogi i stopy. Obie płcie są do siebie podobne[5][8], ale samce są nieco większe od samic[8]. DietaSą drapieżnikami. Żywią się małymi rybami, kalmarami, jeżowcami, morskimi ślimakami[8] oraz ośmiornicami (Octopus)[5]. Polują na nie, nurkując do dna[8]. RozmnażaniePtaki te gniazdują w koloniach na szczytach klifów, półkach skalnych i we wnękach, często pod nawisem skalnym lub drzewami stanowiącymi ochronę przed drapieżnymi wydrzykami[8]. Jaja są składane od listopada do lutego[5][8]. Gniazdo to duża, spłaszczona miska zbudowana z gałązek, kępek traw, wodorostów i guana. Samica składa zwykle 3 jaja, które mają 62 mm długości oraz 39 mm szerokości i są jasnoniebieskie. Wysiadywaniem zajmują się na zmianę samiec i samica przez około 28 dni. Opieką nad pisklętami również zajmują się oboje rodzice[8]. StatusW Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN kormoran łuskowany jest klasyfikowany jako gatunek narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable). W 2012 roku szacowano liczebność populacji na około 3000 dorosłych osobników. Po wyeliminowaniu na wyspach większości zdziczałych zwierząt hodowlanych (np. kóz czy bydła) trend liczebności oceniany jest jako stabilny[3]. Przypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
