Dysertację pt. Obraz konspiracyjnych organizacji niepodległościowych działających na Dolnym Śląsku w latach 1945–1956 w świetle akt sądowych byłego Wojskowego Sądu Rejonowego we Wrocławiu obronił 19 czerwca 1996 w Instytucie Historycznym na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego, uzyskując stopień naukowy doktoranauk humanistycznych w zakresie historii ze specjalnością historia najnowsza[1]. W 2007 habilitował się na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego[2]. Został profesorem nadzwyczajnymDolnośląskiej Szkoły Wyższej[3]. Sprawował stanowisko naczelnika Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu, a także pełnomocnikiem Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej ds. poszukiwań miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego[4]. Od lipca 2016 zastępca Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej oraz pełniący obowiązki Dyrektora Biura Poszukiwań i Identyfikacji[5].
Jaworzno. Historia więzienia dla młodocianych więźniów politycznych 1951–1955, Warszawa-Wrocław 1999.
Zbrodnie w majestacie prawa, Warszawa 2000.
Straceni na Dolnym Śląsku 1945–1956, Wrocław-Rzeszów 2002.
Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy we Wrocławiu (1946–1955) (redakcja), Wrocław 2002.
Prawnicy czasu bezprawia. Sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944–1956, Kraków-Wrocław 2005.
Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, Tom I, 1944–1956 (red. naukowa), Warszawa 2005.
Twarze wrocławskiej bezpieki. Obsada stanowisk kierowniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa we Wrocławiu 1945–1990 (współredaktorzy: Tomasz Balbus, Paweł Piotrowski), Wrocław 2006.
Jaroszów. Ośrodek Pracy Więźniów – Więzienie (1950–1965), Wrocław 2006.
Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, Tom III, 1975–1990 (red. naukowa), Warszawa 2008.
Kryptonim „mordercy” (sprawa ppor. Mieczysława Bujaka): studium prowokacji i terroru, Wrocław 2009.
Twarze dolnośląskiej bezpieki : obsada kierowniczych stanowisk Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa na Dolnym Śląsku 1945–1990. Informator personalny (współredaktorzy: Paweł Piotrowski, Wojciech Trębacz), Wrocław 2010.
Urząd Bezpieczeństwa na Dolnym Śląsku 1944–1956. Z badań nad organizacją i działalnością aparatu bezpieczeństwa (współredaktor: Robert Klementowski), Wrocław 2012.
Więzienia i obozy na Dolnym Śląsku (1945–1956). Przewodnik, Wrocław 2013.
Filmografia
W 2007 był konsultantem historycznym w filmach dokumentalnych „Epitafium 169” i „Oskarżenie”. Na podstawie scenariusza pt. „Golgota wrocławska 1945–1956”, napisanego przez niego wspólnie z Piotrem Kokocińskim w 1996, powstał w 2008 spektakl telewizyjny „Golgota Wrocławska”[19][20]. Był także autorem krótkometrażowego filmu dokumentalnego pt. Najwyższa niesprawiedliwość z 2006, dotyczącego uwięzienia franciszkanina o. Andrzeja Deptucha. Ponadto wystąpił w filmach dokumentalnych pt. Kwatera Ł (2013)[21] i Dzieci Kwatery „Ł” (2014)[22], poruszających temat prac ekshumacyjnych w tzw. Kwaterze na Łączce.
Nagroda za oryginalny polski tekst dramatyczny przyznana na Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru TV „Dwa Teatry” 2009 za scenariusz spektakłu pt. Golgota wrocławska.
W styczniu 2010 Klub Jagielloński im. Św. Kazimierza przyznał mu wyróżnienie dla historyków zajmujących się dziejami najnowszymi w ostatnim 20-leciu[24].
We wrześniu 2013 otrzymał nagrodę „Źródło” na V Festiwalu Filmów Dokumentalnych „Niepokorni Niezłomni Wyklęci” w Gdyni „za pracę, która inspiruje twórców filmów dokumentalnych”[26].
