Krzywoszyn

Krzywoszyn

Крывошын
Кривошин

cerkiew (kościół pojezuicki) w Krzywoszynie
Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Rejon	lachowicki
Sielsowiet	Krzywoszyn
Populacja • liczba ludności	1011 (1999)
Kod pocztowy	225388
Położenie na mapie obwodu brzeskiego Krzywoszyn
Położenie na mapie Białorusi Krzywoszyn
Położenie na mapie Polski w 1939 Krzywoszyn
52°52′24″N 26°07′50″E/52,873333 26,130556

Krzywoszyn (biał. Крывошын, Krywoszyn; ros. Кривошин, Kriwoszyn) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie lachowickim, w sielsowiecie Krzywoszyn.

W Rzeczypospolitej Obojga Narodów leżał w województwie nowogródzkim, w powiecie nowogródzkim. Należał wówczas do jezuitów. Odpadł od Polski w wyniku II rozbioru.

Pod zaborami i w II Rzeczypospolita siedziba władz gminy Krzywoszyn. W XIX i w początkach XX w. miasteczko położone w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie nowogródzkim.

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś i folwark leżące w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie baranowickim^[a], w gminie Krzywoszyn^[1]. W 1921 obie miejscowości liczyły łącznie 358 mieszkańców, zamieszkałych w 71 budynkach, w tym 301 Białorusinów, 41 Polaków, 13 Żydów i 3 Rosjan. 299 mieszkańców było wyznania prawosławnego, 37 rzymskokatolickiego, 18 mojżeszowego i 4 ewangelickiego^[1].

Prowadziła tu wówczas kolej wąskotorowa z Baranowicz, rozebrana do czasów współczesnych^[2].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

• 
  stacja kolejowa Krzywoszyn w czasie I wojny światowej
• 
  mieszkańcy Krzywoszyn (1917)

W 1670 powstała tu misja jezuicka, podległa kolegium jezuitów w Nieświeżu^[3]. Parafia katolicka została skasowana przez władze carskie, w ramach represji po powstaniu styczniowym^[4]. Odrodziła się w niepodległej Polsce i zanikła w czasach sowieckich^[5][6].

Współcześnie działa tu prawosławna parafia Opieki Najświętszej Marii Panny, użytkująca kościół pojezuicki z 1740^[6].

• 
  Matka Boża Krzywoszyńska (obecnie w muzeum w Mińsku)

• Krzywoszyn, pow. nowogródzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 812 .
• Mapa WIG Lipsk. [dostęp 2024-05-06]. (pol.).
• Publiczna Mapa Katastralna Republiki Białorusi. [dostęp 2024-05-06]. (ros. • biał.).