Została żoną Godzimira Małachowskiego (1852-1908), adwokata, który był praktykantem w kancelarii jej ojca, a po jego śmierci przejął ją. W listopadzie 1891 wraz z mężem zakupili na własność majątekDolina w powiecie sanockim[4][5], w przeszłości należący do jej ojca. Jako właściciele posiadłości tabularnej w Dolinie oboje byli uprawnieni do wyboru posła na Sejm Krajowy w kurii wielkich posiadłości okręgu wyborczego sanockiego[6]. Po śmierci męża odziedziczyła dobra w Dolinie (na początku XX wieku posiadała tam 133 ha)[7].
W 1894 otrzymała od komitetu wystawy krajowej we Lwowie list pochwalny w dziedzinie wytwory pracy kobiet w zakresie gospodarstwa domowego, robót ręcznych, wychowania i dobroczynności (grupa XXIV) za haft cieniowany[8]. Dom Marceli i Godzimira Małachowskich stał się ogniskiem miejskiego życia towarzyskiego, a ona sama podczas urzędowania męża na stanowisku prezydenta Lwowa (1896-1905) wspierała opiekę nad ubogimi i ochronki dla dzieci[9]. Udzielała się w pracy społecznej zwłaszcza w okresie prezydentury swojego męża[10]. Do końca życia działała w towarzystwach dobroczynnych i humanitarnych[10][11][12]. Jej mottem było powiedzenie „Nigdy nie wie lewica, co daje prawica”[10].
Grobowiec Małachowskich we Lwowie
Na początku 1912 zachorowała na zapalenie płuc[10]. Zmarła 8 stycznia 1912 we Lwowie w wieku 52 lat[13][14]. Została pochowana na Cmentarzu Łyczakowskim[15].
.jpg)
