|
Maria Jarochowska
 Maria Anna Jarochowska (ur. 15 grudnia 1918 w Babicy[1] lub Krakowie, zm. 20 sierpnia 1975 w Warszawie) – polska dziennikarka, reportażystka i pisarka, posłanka na Sejm PRL I kadencji (1952–1956). ŻyciorysUrodziła się w rodzinie ziemiańskiej Joachima Romana Jarochowskiego h. Przerowa (1883–1950) i Marii Zofii z Wiktorów h. Brochwicz (1889–1944)[1][2], córki Józefa, którzy byli ostatnimi właścicielami Babicy[3]. Była siostrą późniejszej artystki Piwnicy pod Baranami – Ireny „Kiki” Szaszkiewiczowej oraz Konstantego Jarochowskiego (1920–1978)[1], fotografa. W 1937 ukończyła Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Krakowie. Studiowała następnie matematykę i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Podczas II wojny światowej przebywała w Rzeszowie i w Krakowie, pracując w wypożyczalni książek, domu dziecka i szpitalu[3]. Ukończyła historię i historię sztuki na konspiracyjnym Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie powstania warszawskiego pracowała w Szpitalu na Sadybie i Czerniakowie w Warszawie. Po upadku powstania wróciła do Krakowa i nawiązała kontakt z PPS[4]. W 1945 wstąpiła do Polskiej Partii Robotniczej (PPR) i została wybrana do wojewódzkiej rady narodowej w Krakowie[4]. W tym samym roku debiutowała recenzją książki André Malraux Nadzieja (1937) w tygodniku „Odrodzenie”[4][3]. Była sekretarzem redakcji tygodnika „Głos Pracy” i dziennika „Echo Krakowa”. Od końca 1946 w Paryżu, gdzie była od maja 1947 sekretarzem redakcji, a od jesieni 1949 redaktorem naczelnym pisma „Gazeta Polska”[4][3]. Wstąpiła do Francuskiej Partii Komunistycznej[4][3]. W styczniu 1950 została, po aresztowaniu, wydalona z Francji za działalność komunistyczną[4][3]. Po powrocie do Polski prowadziła świetlicę w spółdzielni produkcyjnej w Belnie pod Gostyninem. Od 1951 mieszkała w Warszawie. Od 1952 do 1956 była posłem na Sejm PRL. W latach 50. i 60. XX w. publikowała reportaże, recenzje, fragmenty prozy w „Życiu Literackim”, tygodniku „Świat”, „Nowej Kulturze”, „Przyjaciółce” i „Orce”. Pracowała następnie w Naczelnym Zarządzie Kinematografii. Członkini Francuskiej Partii Komunistycznej (koniec lat 40. XX w.), Polskiej Partii Robotniczej (1945–1948) i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1948–1975); Związku Zawodowego Literatów Polskich (1946–1949) i Związku Literatów Polskich (1948–1975)[3]. W 1955 otrzymała wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej za powieść Dziadowska miłość[5]. Zmarła w wieku 56 lat na skutek choroby nowotworowej, pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 37-4-8[6]. Jej syn, Łukasz Konstanty Jarochowski (ur. 1952)[1], jest absolwentem warszawskiej AWF. Twórczość
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||
