|
Michał Kazimierz Raczyński
Michał Kazimierz Raczyński herbu Nałęcz (ur. w 1650, zm. 12 grudnia 1737 w Poznaniu) – wojewoda poznański w 1737 roku, wojewoda kaliski w latach 1729–1737, kasztelan kaliski w latach 1720–1729, kasztelan gnieźnieński w latach 1710–1720, podsędek poznański w latach 1696–1710[1]. Początkowo był związany z Radziwiłłami, później stał się gorliwym zwolennikiem Augusta III. Od 1689 podsędek gnieźnieński i poznański. Poseł na sejm konwokacyjny 1696 roku z województwa poznańskiego, po zerwanym sejmie konwokacyjnym przystąpił do kofederacji generalnej w 1696 roku[2]. Był elektorem Augusta II Mocnego w 1697 roku z województwa kaliskiego[3]. Poseł na sejm 1701 roku i sejm z limity 1701-1702 roku z województwa poznańskiego[4]. Jako poseł województwa poznańskiego był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[5]. W latach 1710–1720 kasztelan gnieźnieński, w latach 1720–1729 – kaliski. W roku 1729 został wojewodą kaliskim, a w ostatnim roku życia objął urząd wojewody poznańskiego. Stał się jednym z najbogatszych magnatów Wielkopolski. Rodzina Raczyńskich doszła do większego znaczenia dzięki wnukowi Michała Kazimierza, Kazimierzowi (1739-1824), który otrzymał imię po zmarłym 2 lata wcześniej dziadku. Był fundatorem Klasztoru Franciszkanów w Woźnikach[6] i tam też został pochowany (serce umieszczono w kościele św. Kazimierza w Poznaniu[7]). W 1829 roku Edward Raczyński uzyskał zgodę Konsystorza Generalnego Poznańskiego na przeniesienie zwłok swoich przodków w tym także Michała Kazimierza Raczyńskiego i jego żony z Woźnik do Rogalina[8]. Życie prywatneW dniu 15.09.1688 Michał Raczyński poślubił Krystynę z Krassowskich herbu Rogala. Po jej śmierci w 1724 r. zlecił wykonanie pamiątkowego epitafium z kutej blachy, które znajduje się w kościele Klasztoru Franciszkanów w Woźnikach [9]. Synowie:[10]
Przypisy
Encyklopedie internetowe (osoba):
|
||||||||||||||||
