|
Mieczysław Klimek (profesor)
Mieczysław Klimek (ur. 28 października 1913 w Pabianicach, zm. 4 lipca 1995 w Łodzi) – polski inżynier elektryk, specjalista w dziedzinie urządzeń elektrycznych i cieplnych w zastosowaniach włókienniczych, były rektor Politechniki Łódzkiej. ŻyciorysUrodził się w rodzinie Stanisława i Jadwigi Klimków[1]. Absolwent Szkoły Rzemiosł[2] i Gimnazjum Państwowego im. Jędrzeja Śniadeckiego w Pabianicach. W 1939 ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej i uzyskał dyplom inżyniera elektryka[3]. Podczas okupacji, od listopada 1939, był nauczycielem języka niemieckiego w Szkole Rzemiosł (Deutsche Mechanische Berufschule Pabianice)[2]. W latach 1940–1941 był więźniem obozu koncentracyjnego. Po zwolnieniu z obozu, w latach 1941–1942 pracował w Fabryce Żarówek w Pabianicach POLAM[4]. Po wyzwoleniu w 1945 związał się z przemysłem włókienniczym i został naczelnym inżynierem w upaństwowionych zakładach Krusche i Ender w Pabianicach, a od 1947 dyrektorem Naukowo-Badawczego Instytutu Włókiennictwa w Łodzi. Wówczas to wszedł w skład zespołu organizującego w Politechnice Łódzkiej pierwszy w Polsce Wydział Włókienniczy. W 1948 nadano mu tytuł zastępczy profesora i powierzono utworzenie i kierowanie Katedrą Urządzeń Przemysłowych Zakładów Włókienniczych Politechniki Łódzkiej, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę w 1984 roku. Od 1949 roku był dyrektorem Instytutu Włókiennictwa. W 1954 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1963 nominację profesora zwyczajnego[5][6]. Jego zainteresowania badawcze obejmowały zagadnienia związane z zastosowaniami przemysłowymi. Wypromował sześciu doktorów. Był honorowym członkiem Stowarzyszenia Włókienników Polskich[5]. Od 1956 był członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. W 1952 został powołany na stanowisko rektora Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Łodzi, a w latach 1953–1962 był rektorem Politechniki Łódzkiej przez trzy kadencje. W tym czasie sprowadził pierwszą maszynę cyfrową na uczelnię[5][6]. Należał do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. Od 1955 do 1969 pełnił funkcję członka Komitetu Miejskiego PZPR w Łodzi[1]. Wchodził również w skład egzekutywy tego komitetu[1]. Był delegatem na III zjazd PZPR[1]. Ojciec profesora Andrzeja Klimka. Zmarł 4 lipca 1995 w Łodzi[4]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
