Kwalifikacje do Mistrzostw Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2008 miały na celu wyłonienie męskich reprezentacji narodowych w rugby 7, które wystąpiły w finałowym turnieju ME 2008.
Informacje ogólne
Mistrzostwa były jednocześnie europejską kwalifikacją do Pucharu Świata 2009 – awans uzyskało pięć najlepszych zespołów turnieju finałowego[1]. Zaplanowano rozegranie siedmiu turniejów eliminacyjnych – w Danii, Polsce, Chorwacji, Gruzji, Czechach, Gruzji i Rosji. Każdy z zespołów miał uczestniczyć w dwóch turniejach eliminacyjnych, za zajęte w nich miejsca otrzymując punkty do klasyfikacji generalnej. Dwanaście najwyżej sklasyfikowanych zespołów, uwzględniając gospodarzy, awansowało do turnieju finałowego[1][2][3][4]. W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn były ustalane kolejno na podstawie[1]:
wyników spotkań pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych w tych spotkaniach;
lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych we wszystkich spotkaniach sezonu.
Miejsce
Punkty
1
18
2
16
3
14
4
12
5
10
6
8
7
6
8
4
9
2
10
0
Przystępujące do zawodów reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dziesięciu zawodników. Mecze odbywały się w pierwszej fazie systemem kołowym w ramach dwóch pięciozespołowych grup, po czym nastąpiła faza pucharowa – po dwie czołowe drużyny z każdej grupy walczyły o medale, zespoły z miejsc trzecich i czwartych o Plate, zaś dwie najsłabsze o Bowl. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Przy ustalaniu rankingu po fazie grupowej w przypadku tej samej liczby punktów lokaty zespołów były ustalane kolejno na podstawie[1]:
wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
większej liczby zdobytych punktów;
większej liczby zdobytych przyłożeń;
rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Jedynie mecze finałowe składały się z dwóch dziesięciominutowych części, w pozostałych zaś spotkaniach połowa meczu obejmowała siedem minut[1].
