|
Muzeum Sztuki Współczesnej w Caracas
Muzeum Sztuki Współczesnej w Caracas[1] (hiszp. Museo de Arte Contemporáneo de Caracas, MACC[2]; Museo de Arte Contemporáneo de Caracas Sofía Imber, MACCSI[3]) – najważniejsze muzeum sztuki w Wenezueli, położone w Caracas, otwarte w 1974 roku. HistoriaCentrum Simóna Bolívara w celu utworzenia muzeum powołało Fundację Muzeum Sztuki Współczesnej w Caracas 30 sierpnia 1973 roku[4] na fali boomu naftowego w Wenezueli[5]. Muzeum otwarto 20 lutego 1974 roku[4]; jego założycielką i kierowniczką była Sofía Ímber[5]. Oficjalne otwarcie nowej siedziby odbyło się 22 kwietnia 1982 roku. Uczestniczył w nim prezydent Luis Herrera Campins[6]. Była to pierwsza placówka muzealna w Wenezueli oferująca usługi biblioteczne w zakresie sztuki, dysponująca przestrzenią do zajęć plastycznych dla dzieci i dorosłych, wyposażona w dział edukacyjny dla osób niewidomych oraz multimedialne centrum sztuki[4]. Po dojściu do władzy Hugo Cháveza Sofía Ímber została zwolniona z pracy w muzeum, co było transmitowane na żywo w telewizji[5]. W 2001 roku z muzeum skradziono obraz Odaliska w szarawarach Henri Matisse’a[7], co przez dwa lata pozostało niezauważone[8], gdyż w jego miejsce powieszono falsyfikat[9]. Kradzież obrazu zainspirowała kilkanaście kobiet do kilkudniowego happeningu-protestu topless w czerwonych szarawarach (stroju odaliski z obrazu) przed siedzibą muzeum, który miał na celu odzyskanie płótna[10]. Dzieło ostatecznie odnaleziono w 2012 roku w Stanach Zjednoczonych[9]. Kryzys w Wenezueli znacząco wpłynął na działalność muzeum, gdyż nakłady finansowe na kulturę zostały ograniczone[5]. Słabo opłacani pracownicy (miesięczna pensja pracowników wyższego szczebla odpowiadała 12 dolarom[11]) podjęli działania mające na celu ocalenie zbiorów przed zniszczeniem, zwłaszcza na skutek wzrostu wilgotności powietrza[5]. Po dwuletnim zamknięciu, w lutym 2022 roku muzeum zostało częściowo ponownie otwarte dla publiczności[5]. Dyrektorem placówki jest Roberto Cárdenas[11]. ArchitekturaMuzeum znajduje się we wschodniej części kompleksu Parque Central[12][5]. Budynek zaprojektowało biuro architektoniczne Siso & Shaw Associated (głównym architektem był Daniel Fernández-Shaw[2]). Projekt nadzorował architekt Nicolás Sidorkovs.[6] Gmach muzeum wznoszono w latach 1970–1983[2]. Główne budulce to zbrojony beton, szkło i stal[6]. Ekspozycja została rozlokowana na pięciu kondygnacjach w 16 salach, z czego część jest wykorzystywana do prezentacji wystaw czasowych[12]. Obecnie budynek ma dwa razy większą powierzchnię użytkową niż pierwotna siedziba – jest to około 9 tysięcy m²[11]. W celu eliminacji szkodliwego wpływu ultrafioletu na zbiory podczas oświetlania światłem dziennym zastosowano specjalne filtry[6]. ZbioryJest to najważniejsze muzeum tego typu w Wenezueli[12] i jedno z ważniejszych w Ameryce Łacińskiej[4]. Wartość kolekcji jest szacowana na co najmniej kilkaset milionów dolarów (2022)[5]. Zbiory muzeum skupiają się na sztuce powstałej po 1945 roku[6] i obejmują prace artystów wenezuelskich m.in. Carlosa Cruza-Dieza[13], Gego[11], Jesúsa Rafaela Sota, a także twórców zagranicznych, m.in. Magdaleny Abakanowicz[14], Alexandra Caldera[5], Marca Chagalla[12], Salvadora Dalíego[5], Luciana Freuda[12], Fernanda Légera[12], Joana Miró[12], Pabla Picassa (100 grafik Picassa z lat 1931–1934)[12]. Wybrane obrazy
Galeria
Przypisy
Kontrola autorytatywna (muzeum sztuki współczesnej): Information related to Muzeum Sztuki Współczesnej w Caracas |
||||||||||||||||||||||
