Naddrukowane banknoty Generalnego Gubernatorstwa – banknoty stuzłotowe II Rzeczypospolitej emisji z 2 czerwca 1932 oraz 9 listopada 1934 r. z umieszczonym dodatkowo czerwonym naddrukiem: „Generalgouvernement für die besetzen polnischen Gebiete” (pol. Generalne Gubernatorstwo dla zajętych obszarów polskich), wprowadzone do obiegu na terenie Generalnego Gubernatorstwa przez Kasy Kredytowe Rzeszy Niemieckiej^[1][2][3].

Po przegranej przez II Rzeczpospolitą wojnie obronnej we wrześniu 1939 r. Niemcy wprowadzali na zajętych przez siebie terenach pieniądz okupacyjny w kilku fazach, bardzo szybko różnicując swoje podejście w stosunku do terenów okupowanych i anektowanych, na tych drugich wprowadzając do obiegu markę niemiecką^[4].

Na obszarach okupowanych jako pierwsze weszły asygnaty utworzonych jako przybudówka Banku Rzeszy Kas Kredytowych Rzeszy Niemieckiej, obiegające od 2 października 1939 r., do 8 kwietnia 1940 r. – do obiegu wprowadzono asygnaty na kwotę 45 mln marek^[5].

Dnia 15 grudnia 1939 r., w utworzonym już Generalnym Gubernatorstwie, powołano Bank Emisyjny w Polsce, nakładając jednocześnie na mieszkańców obowiązek złożenia do depozytu przedwojennych banknotów o nominałach 100 i 500 złotych^[6]. Dnia 10 stycznia 1940 r. ogłoszono wycofanie z dniem 31 stycznia 1940 r. stu- i pięćsetzłotówek^[2].

Dwa dni wcześniej, tj. 29 stycznia 1940 r., wprowadzono banknoty 100-złotowe emisji 1932 i 1934 z umieszczonym dodatkowo czerwonym naddrukiem: „Generalgouvernement für die besetzen polnischen Gebiete” (pol. Generalne Gubernatorstwo dla polskich obszarów okupowanych)^[2]. Nie była to emisja istniejącego już wtedy Banku Emisyjnego w Polsce – naddrukowane banknoty zostały wprowadzone za pomocą Kas Kredytowych Rzeszy Niemieckiej. Papiery pochodziły z przejętych na anektowanych do Rzeszy obszarach II Rzeczypospolitej środków w wysokości 600 mln złotych^[3].

Wycofane i niezdeponowane zgodnie z zaleceniem władz okupacyjnych w styczniu 1940 r. banknoty 100-złotowe były nagminnie przestemplowywane „prywatnymi” fałszywymi stemplami, nadrukowywanymi zarówno na Kercelaku jak i w licznych zakładach drukarskich^[7].

Naddrukowane banknoty stuzłotowe były w obiegu jedynie trzy miesiące, bo już 7 maja 1940 r. straciły status środka płatniczego^[6] – należało je wymieniać na banknoty Banku Emisyjnego w Polsce do 20 maja 1940 r^[8].

• Naddrukowane banknoty stuzłotowe
• 
  Naddrukowana stuzłotówka emisji 1932 r.
• 
  Awers naddrukowanej stuzłotówki emisji 1934 r.
• 
  Rewers naddrukowanej stuzłotówki emisji 1934 r.

• banknoty Banku Emisyjnego w Polsce
• banknoty polskie