Norzyca (gmina)

Norzyca

gmina wiejska
1921–1939[1]
Państwo	Polska
Województwo	(1919–20: okręg wileński) (1920–21: okręg nowogródzki) 1921–22: nowogródzkie (1922–26: Ziemia Wileńska) 1926–39: wileńskie
Powiat	do 1920: wilejski 1920–25: duniłowicki 1926–39: postawski
Siedziba	Norzyca Łasica
Populacja (1921) • liczba ludności	5308[2]
Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad 65
Położenie na mapie Polski w 1939 Norzyca
55°04′48,0000″N 27°19′48,0000″E/55,080000 27,330000

Norzyca (pocz. Norzyce) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1945 roku w woj. nowogródzkim/Ziemi Wileńskiej/woj. wileńskim (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy był folwark Norzyca (44 mieszk. w 1921 roku^[2]), a następnie Łasica (91 mieszk. w 1921 roku^[2][3])^[4].

Początkowo gmina należała do powiatu wilejskiego. 7 listopada 1920 r. została przyłączona do nowo utworzonego powiatu duniłowickiego pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych^[5]. 19 lutego 1921 r. wraz z całym powiatem weszła w skład nowo utworzonego województwa nowogródzkiego. 13 kwietnia 1922 roku gmina wraz z całym powiatem duniłowickim została przyłączona do objętej władzą polską Ziemi Wileńskiej^[6], przekształconej 20 stycznia 1926 roku w województwo wileńskie. 1 stycznia 1926 roku nazwę powiatu duniłowickiego zmieniono na powiat postawski^[7]. 1 kwietnia 1927 roku dokonano wymiany część obszaru między gminą Norzyca a gminą Duniłowicze^[8]. 1 kwietnia 1929 z gminy wyłączono 11 miejscowości i włączono do gminy Głębokie w powiecie dziśnieńskim^[9].

Po wojnie obszar gminy Norzyca wszedł w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 5 308 osób, 3 654 było wyznania rzymskokatolickiego, 1 625 prawosławnego, 1 ewangelickiego, 13 mojżeszowego, 15 mahometańskiego. Jednocześnie 3 435 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 1 858 białoruską, 12 litewską, 3 rosyjską. Było tu 1 012 budynków mieszkalnych^[10].