Oblęgorek

Oblęgorek

wieś
Muzeum H. Sienkiewicza
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	kielecki
Gmina	Strawczyn
Liczba ludności (2020)	1140[2]
Strefa numeracyjna	41
Kod pocztowy	26-067[3]
Tablice rejestracyjne	TKI
SIMC	0273672[4]
Położenie na mapie gminy Strawczyn Oblęgorek
Położenie na mapie Polski Oblęgorek
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Oblęgorek
Położenie na mapie powiatu kieleckiego Oblęgorek
50°57′18″N 20°28′38″E/50,955000 20,477222[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Oblęgorek – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Strawczyn, 18 km na północny zachód od Kielc^[5][4].

W XVI w. wieś należała do H. Odrowąża.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Oblęgorek. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Oblęgorek jest punktem początkowym czarnego szlaku turystycznego prowadzącego na Baranią Górę. Przez wieś przechodzi zielona ścieżka rowerowa do Strawczyna.

We wsi znajduje się Muzeum Henryka Sienkiewicza – oddział Muzeum Narodowego w Kielcach.

W 1900 r. społeczeństwo polskie ufundowało ze składek majątek w Oblęgorku dla Henryka Sienkiewicza, z okazji 25-lecia pracy literackiej (akt notarialny wręczono mu 22 grudnia 1900 r.). Dworek zaprojektował Hugon Kuder, a urządzeniem parku zajął się projektant Franciszek Szanior. Od maja 1902 do sierpnia 1914 r. Sienkiewicz mieszkał w Oblęgorku, używając go głównie jako letniej rezydencji. Po śmierci pisarza osiadła tu jego żona Maria i syn Henryk Józef, zamieszkując majątek do 1944 r. W 1958 r. dzieci Henryka Sienkiewicza podarowały państwu dworek, w którym niebawem powstało Muzeum Henryka Sienkiewicza (jego pierwszym kustoszem była żona Henryka Józefa, Zuzanna Sienkiewiczowa). Na parterze muzeum odtworzony jest wygląd i wystrój pomieszczeń z czasów pisarza, a na piętrze wyeksponowana jest poświęcona mu wystawa.

Zespół pałacyku Henryka Sienkiewicza, obejmujący pałacyk oraz park z przełomu XIX/XX w., został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.465/1-2 z 17.12.1957, z 24.04.1958, z 28.10.1971 i z 30.05.1972)^[6].

• Oblągórek, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 330 .
• Oblągorek, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 397 .