Odznaka „Zasłużony Mistrz Sportu” – polskie odznaczenie resortowe wprowadzone uchwałą Rady Ministrów z 17 kwietnia 1950 i nadawane przez Główny Komitet Kultury Fizycznej (i Turystyki), a od 1984 regulowane ustawą o kulturze fizycznej, w formie odznaki, ustanowione na wzór sowieckiego tytułu i odznaki Zasłużony Mistrz Sportu, przeznaczone do nagradzania zawodników szczególnie wyróżniających się osiągnięciami sportowymi oraz godną postawą obywatelską.
Tytuł „Zasłużony Mistrz Sportu” przyznawany był wraz z odznaką. Mógł go otrzymać zawodnik, który po wcześniejszym otrzymaniu tytułu Mistrza Sportu wykazał się szczególnymi osiągnięciami sportowymi na igrzyskach olimpijskich, mistrzostwach świata lub Europy. Musiał również spełnić co najmniej jeden z poniższych warunków:
zdobyć medal na igrzyskach olimpijskich,
zdobyć medal w mistrzostwach świata lub Europy seniorów,
Stefan Oberleitner: Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705-1990. T. II. Zielona Góra: Kanion, 1999, s. 200-203
Stefan Oberleitner: Odznaki honorowe (resortowe) PRL 1944-1989. Rzeszów: PTN, 2000, s. 56-57
Uchwała Rady Ministrów z dnia 17 kwietnia 1950 r. o ustanowieniu i nadawaniu tytułu i odznaczenia "Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej" i "Zasłużonego Mistrza Sportu" (M.P. z 1950 r. nr 45, poz. 512)
Uchwała nr 90 Rady Ministrów z dnia 30 maja 1985 r. w sprawie określenia zasad i trybu nadawania "Medalu za Wybitne Osiągnięcia Sportowe", tytułów "Mistrz Sportu" i "Zasłużony Mistrz Sportu" oraz ustalenia wzorów Medalu i odznak tych tytułów, a także sposobu ich noszenia (M.P. z 1985 r. nr 15, poz. 117)
Uchwała nr 48 Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1996 r. w sprawie uznania niektórych uchwał Rady Ministrów i jej organów za nieobowiązujące (M.P. z 1996 r. nr 29, poz. 301)
Rozporządzenie Ministra Sportu z dnia 6 czerwca 2007 r. w sprawie nagradzania za szczególne osiągnięcia kultury fizycznej (Dz.U. z 2007 r. nr 113, poz. 777)