Opolnica to wieś położona w centralnej części Gór Bardzkich, po obu stronach Nysy Kłodzkiej, wzdłuż przełomu, na wysokości około 265–275 m n.p.m.[2] Niegdyś jej obie strony miejscowości były ze sobą połączone mostem; dziś już nie istnieje możliwość przeprawy przez rzekę w tym miejscu[2].
Pierwsza wzmianka o Opolnicy pochodzi z roku 1359, z dokumentu dotyczącego zakupu ziemi przez miasto Bardo[8]. Od XVI wieku wieś była ośrodkiem protestantyzmu, od XVII wieku miejscowy kościół należał do ewangelików, wkrótce powstała tam też szkoła ewangelicka[8]. W 1741 roku w miejscowości stacjonowały wojska pruskie, które przez Przełęcz Bardzką wyruszyły na podbój Hrabstwa kłodzkiego[8]. W 1811 r. wybudowany został zameczek. W drugiej połowie XIX wieku w okolicy rozwinęła się turystyka, we wsi funkcjonowała gospoda i były miejsca noclegowe[8]. W końcu XIX wieku na Nysie Kłodzkiej wybudowano hydroelektrownię, dzięki czemu zelektryfikowano sąsiednie miejscowości.
Obecnie Opolnica jest wsią rolniczo-przemysłową, w 1978 roku były tu 53 gospodarstwa rolne, a w 1988 roku ich liczba spadła do 35[2].
Nazwa
W roku 1946 miejscowość została włączona do nowo powstałego województwa wrocławskiego na terenie powojennej Polski pod nazwą Chrobrówka, pochodzącą od przydomku króla Bolesława Chrobrego; ostatecznie nazwę ustalono na Opolnica.
Demografia
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 392 mieszkańców[3]. Jest trzecią co do wielkości miejscowością gminy Bardo.
Zabytki
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[9]:
zespół zameczku myśliwskiego, z połowy XIX w., 1884 r.:
dwór rodziny Burghausów, renesansowy, z początku XVI w., przebudowany w XIX w., był najcenniejszym zabytkiem wsi. Dwór ten został uszkodzony w 1945 r., popadł w ruinę i został rozebrany w latach 70. XX wieku. Wewnątrz znajdowała się interesująca, spiralna, drewniana klatka schodowa, drewniane stropy belkowe i sklepienia kolebkowe z lunetami, a okna ujęte były w kamienne opaski. Z dworu zachowały się tylko nikłe fragmenty murów[10].
.jpg)
.jpg)
