|
Palenica (nad Porąbką)
Palenica (767 m) – szczyt w Beskidzie Małym[1]. Znajduje się na zachodnim końcu pasma Bukowca, które na Błasiakówce odgałęzia się od głównego grzbietu Beskidu Małego i biegnie w zachodnim kierunku, do Jeziora Czanieckiego. Południowe stoki Palenicy opadają do doliny Wielkiej Puszczy, północne na Pogórze Śląskie, zachodnie do Jziora Czaneckiego[2]. Dawniej przez miejscową ludność Palenica nazywana była Bukowskim Groniem. Jest to nazwa bardzo stara, wymienia ją już Jan Długosz w Historia polonica i Andrzej Komoniecki (1658 – 1729) w dziele Chronografia albo Dziejopis Żywiecki. Na mapie austriackiej z lat 80. XIX wieku nazwę Bukowskiego Gronia zmieniono na Palenica. Ta nazwa związana jest z podobno palonymi dawniej na jej szczycie ogniskami. Nazwę tę powieliły późniejsze mapy polskie[3], zaś nazwę Bukowskiego Gronia przesunięto na sąsiedni na wschód szczyt, wówczas bezimienny szczyt 730 m[4]. Palenica jest porośnięta lasem, ale na jej południowo-zachodnim stoku są duże wyręby z należącym do Porąbki osiedlem Łazy. Ich górna część stopniowo zarasta lasem[4]. Zachodni stok porasta Las Bielański. Są w nim zbudowane ze zlepieńców duże głazy z różnego rozmiaru otworami po wymytych ziarnach piasku. Na szczycie Palenicy stoi krzyż[5]. Osobliwością florystyczną jest Aleja Limbowa – obsadzona limbami droga ciągnąca się grzbietem od Palenicy po Bukowski Groń. Ma długość około 500 m i jest największym w Beskidzie Małym skupiskiem limb[3]. Przez Palenicę biegnie granica między należącym do Porąbki przysiółkiem Kozubnik (stok południowy) i wsią Czaniec (stok północny), obydwie w województwie śląskim, w powiecie bielskim[4].
Przypisy
 Panorama widokowa z Kiczery
|
||||||||||||||||
