|
Pan Tadeusz (film 1999)
 Pan Tadeusz – polski dramat kostiumowy z 1999 roku w reżyserii Andrzeja Wajdy, drugi film pełnometrażowy na motywach poematu Adama Mickiewicza Pan Tadeusz (po wersji Ryszarda Ordyńskiego z 1928 roku). Osią filmu jest konflikt pomiędzy rodami Sopliców i Horeszków, prowadzący do interwencji oddziałów carskiej Rosji jeszcze przed inwazją wojsk napoleońskich na Rosję. W głównych rolach wystąpili Michał Żebrowski, Bogusław Linda, Daniel Olbrychski, Grażyna Szapołowska, Andrzej Seweryn i Marek Kondrat. Pan Tadeusz zdobył sześć Orłów (nagród Polskiej Akademii Filmowej) za muzykę Wojciecha Kilara, scenografię Allana Starskiego, zdjęcia Pawła Edelmana, dźwięk Nikodema Wołka-Łaniewskiego, montaż Wandy Zeman oraz główną rolę kobiecą Szapołowskiej. Szczególnie rozpoznawalny był skomponowany przez Wojciecha Kilara motyw poloneza. ObsadaŹródło: Filmpolski.pl[1]
ProdukcjaPan Tadeusz został wyprodukowany przez wytwórnię Heritage Films należącą do Lwa Rywina; producentem wykonawczym filmu był Michał Szczerbic[1]. Reżyserem filmu był Andrzej Wajda, dla którego realizacja Pana Tadeusza była daleko idącym wyzwaniem: „Pan Tadeusz powstał z chęci pokazania, skąd się wzięliśmy, kim jesteśmy, jak się nazywamy, co nam się podoba, jakie rodzą się wśród nas ludzkie charaktery […] To przedsięwzięcie jest nieporównywalnie trudniejsze od wszystkiego, co dotychczas zrobiłem”[2]. Okres zdjęciowy do Pana Tadeusza trwał od 3 lipca do 2 września 1998 roku[1]. Zdjęcia do filmu realizowano m.in. w Sierpcu, Łomiankach pod Warszawą, Smolnikach, Turowej Woli, Józefowie koło Otwocka, Kazuniu, Warszawie (Zamek Królewski, Cytadela), Piotrkowie Trybunalskim, Oporowie i Twierdzy Modlin. Operatorem zdjęć był Paweł Edelman, natomiast scenografem – Allan Starski[2]. Ścieżka dźwiękowaMuzykę do Pana Tadeusza skomponował Wojciech Kilar, jeszcze przed zdjęciami do filmu. Andrzej Wajda wspomina, że w pewnym sensie film był kręcony do gotowej już muzyki, szczególnie do poloneza, który był swoistą wskazówką, jak ma ten film wyglądać[3]. Zwłaszcza polonez Kilara, napisany przezeń w ciągu tygodnia[2], przyniósł filmowi późniejszą sławę. Filmowy polonez na studniówkach i balach ósmoklasisty zastąpił najpopularniejszego wcześniej w tej roli poloneza Ogińskiego „Pożegnanie Ojczyzny”[4]. OdbiórPan Tadeusz spotkał się w Polsce z mieszanym odbiorem. Zygmunt Kałużyński w recenzji dla „Polityki” twierdził: „to jest film niezrozumiały. Do mnie przynajmniej jedna trzecia tekstu nie doszła, bo była niechlujnie powiedziana przez aktorów"[2]. Tomasz Raczek przekonywał: „Odkąd podano oficjalnie, że Pan Tadeusz został zgłoszony do Oscara, zadaję sobie pytanie, czy ktoś za granicą zrozumie Pana Tadeusza”. Odmiennego zdania była Bożena Janicka z „Kina”, która twierdziła, że widzowie odczuwają dialogi tak, jakby nie były one pisane wierszem: „mówią po prostu piękną polszczyzną, której słucha się z przyjemnością, jako jeszcze jednej atrakcji tego niezwykłego filmu”[2]. Nagrody
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
