Papirus 106
Papirus 106 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – wczesny grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na III wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii według Jana. OpisZachowały się tylko fragmenty jednej karty Ewangelii według Jana (1,29-35; 1,40-46)[1]. Oryginalna karta miała rozmiary 12,5 na 35 cm. Tekst pisany jest w 31 linijkach na stronę. Stosuje paginację, zachowały się numery 3 i 4, więc oryginalny kodeks zawierał najprawdopodobniej całą Ewangelię[2]. Nomina sacra pisane są skrótami[2]. TekstTekst grecki rękopisu reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną. Zazwyczaj jest zgodny z Bodmer II, Bodmer XIV-XV, Kodeksem Synajskim i Kodeksem Watykańskim[2]. Zawiera kilka niepowtarzalnych wariantów tekstowych. W J 1,42 pominięty został rodzajnik τον przed Ιησουν. W Jana 1,34 przekazuje ὁ ἐκλεκτός w czym wspierany jest przez 5, א, b, e, ff2, Syriac Curetonian (syrc), Syriac Sinaiticus (syrs)[3]. HistoriaRękopis prawdopodobnie powstał w Egipcie. Na liście rękopisów znalezionych w Oksyrynchos figuruje na pozycji 4445. Tekst rękopisu opublikował W. E. H. Cockle w 1998 roku[4]. INTF umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 106[1]. Rękopis datowany jest przez INTF na III wiek[1]. Comfort datuje rękopis na początek lub połowę III wieku[2]. Cytowany jest w krytycznych wydaniach Nowego Testamentu (NA27). Obecnie przechowywany jest w Ashmolean Museum (P. Oxy. 4445) w Oksfordzie[1][5]. Zobacz teżPrzypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|