Papirus 40
Papirus 40 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na III wiek. Zawiera fragmenty Listu do Rzymian. OpisZachowało się siedem fragmentów kodeksu z tekstem Listu do Rzymian 1,24-27; 1,31-2,3; 3,21-4,8; 6,4-5.16; 9,16-17.27[1]. Oryginalne karty miały rozmiar 19 na 30 cm, tekst pisany w jednej kolumnie na stronę, 35 linijek w kolumnie, 22-26 liter w linijce[2]. Nomina sacra pisane były skrótami. Charakter pisma jest raczej niestaranny[1], jakkolwiek ręka skryby była wprawiona w pisaniu dokumentów[2]. TekstTekst grecki rękopisu reprezentuje tekst aleksandryjski, Kurt Aland ocenił jego tekst jako "wolny" ale ze względu na wiek zaklasyfikował go do kategorii I[1]. Tekst rękopisu jest bliższy dla Kodeksu Synajskiego niż dla Kodeksu Aleksandryjskiego i Watykańskiego[2]. HistoriaFragmenty rękopisu odkryto w Fajum. Tekst rękopisu opublikowany został przez Friedricha Bilabel w 1924 roku[3], następnie przez Schofielda. Ernst von Dobschütz umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 40[4]. Bilabel datował rękopis na V/VI wiek, Schofield na koniec wieku VI. Aland redatował go na wiek III[1]. Za III wiekiem opowiedzieli się również inni paleografowie, jak np. Philip Comfort[2]. Styl pisma jest bliski dla , który początkowo datowany był na VII wiek, a później został redatowany na III wiek[2]. Obecnie przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu w Heidelbergu (Inv. no. 45)[1]. Zobacz teżPrzypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzneInformation related to Papirus 40 |