Piotr Alencynowicz

Piotr Alencynowicz
	podporucznik
Data i miejsce urodzenia	7 maja 1895 ; Narwiliszki
Data i miejsce śmierci	1920 ; Łódź
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	1 Dywizja Litewsko-Białoruska; 85 Wileński pułk strzelców
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; Wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Piotr Alencynowicz (ur. 7 maja 1895 w Krakowie, zm. 1920 w Łodzi) – oficer Armii Imperium Rosyjskiego i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Kawaler orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w Narwiliszkach w rodzinie Jana i Marceli z Nowosielskich^[1]. Absolwent gimnazjum w Wilnie i korpusu kadetów we Włodzimierzu Wołyńskim. Jesienią 1915 został wcielony do Armii Rosyjskiej i walczył na froncie wschodnim. W 1916 awansowany na stopień chorążego^[1].

1 sierpnia 1919 wstąpił do Wojska Polskiego. Początkowo służył w batalionie zapasowym 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej, a od 25 sierpnia w 85 Wileńskim pułku strzelców. Tam, mianowany podporucznikiem, objął dowodzenie 1 kompanią strzelecką i na jej czele walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Szczególnie odznaczył się 1 sierpnia 1920 podczas walk odwrotowych spod Brańska. Tu, gdy nieprzyjaciel przerwał front, samorzutnie, na czele swojego pododdziału, zdecydowanym atakiem odrzucił siły bolszewickie. Ciężko ranny, zmarł w szpitalu w Łodzi. Pochowany został na cmentarzu zarzewskim. Za czyny bojowe pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”^[2]^[1].

Od 25 czerwca 1920 był żonaty z Nadzieją Smólską^[1].

Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
Bolesław Waligóra: Zarys historii wojennej 85-go pułku Strzelców Wileńskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.