czerwiec 1983 – w systemie zaocznym ukończył z wyróżnieniem Wojskową Akademię Polityczną im. W.I. Lenina (Военно-политическая академия (ВПА) им.В.И.Ленина).
grudzień 2000 – obronił pracę doktorską i otrzymał tytuł doktora nauk technicznych.
22 lipca 2003 – przeniesiony do rezerwy z uwagi na osiągnięcie górnego limitu wieku dla czynnej służby wojskowej. Po opuszczeniu armii pracował w ambasadzie Białorusi w Moskwie.
2005 – został profesorem Państwowego Białoruskiego Uniwersytetu Rolniczego.
Kariera kosmonauty i służba w Centrum Wyszkolenia Kosmonautów
28 października 1965 – został przyjęty do oddziału kosmonautów radzieckich (grupa WWS 3).
1965–1967 – przeszedł ogólny kurs przygotowawczy do lotów w kosmos.
styczeń 1967 – 1969 – wraz z innymi kosmonautami przygotowywał się do lotu na statku kosmicznym Ł-1. Był dowódcą jednej z załóg, którym wyznaczono zadanie polegające na dotarciu na orbitę księżycową.
1969 – maj 1971 – przygotowywał się do lotu na statku kosmicznym 7K-OK w ramach programu „Kontakt” (loty ostatecznie zostały odwołane). Początkowo razem z Klimukiem był Wiktor Pacajew, a później Jurij Artiuchin.
maj 1971 – rozpoczyna wraz z innymi kosmonautami szkolenie do długotrwałych lotów na stacji kosmicznej.
1971–1972 – razem z Witalijem Siewastjanowem przygotowuje się do lotu na stację kosmiczną DOS-2 (ros.Dołgowriemiennaja Orbitalnaja Stancija – Długotrwała Stacja Orbitalna). Był dowódcą czwartego, rezerwowego zespołu kosmonautów. Przygotowania zostały przerwane z chwilą, gdy wystrzelona 29 lipca 1972 stacja DOS-2 nie osiągnęła zaplanowanej orbity.
1972–1973 – w tym samym charakterze oraz składzie załogi przygotowywał się do lotu na stację DOS-3. Z powodu awarii stacji na orbicie (otrzymała oficjalną nazwę Kosmos 557) loty na nią zostały odwołane.
maj – grudzień 1973 – razem z Walentinem Lebiediewem był w załodze dublerów przygotowujących się do lotu na statku Sojuz 13. Na kilka dni przed startem załoga ta zastąpiła załogę podstawową w składzie Lew Worobjow i Walerij Jazdowskij.
18–26 grudnia 1973 – jako dowódca misji odbył lot na pokładzie statku Sojuz 13.
styczeń 1974 – maj 1975 – razem z Witalijem Siewastjanowem zostali wyznaczeni do jednej z załóg przygotowujących się do lotu na pokładzie stacji kosmicznej Salut 4.
Białoruski znaczek pocztowy z 2002 z wizerunkami kosmonautów Piotra Klimuka i Władimira Kowalonoka
5 kwietnia 1975 – był dublerem Wasilija Łazariewa podczas zakończonego nieudanym startem lotu oznaczonym jako Sojuz 18-1.
24 maja – 26 lipca 1975 – wziął udział, jako dowódca, w locie statku Sojuz 18.
1976 – 30 marca został zastępcą dowódcy oddziału kosmonautów (ds. politycznych) oraz starszym kosmonautą-instruktorem.
sierpień 1977 – czerwiec 1978 – razem z polskim kosmonautą Mirosławem Hermaszewskim przygotowywał się do lotu na pokładzie statku kosmicznego Sojuz 30. Lot odbył się w dniach 27 czerwca – 5 lipca 1978.
Kosmonauci Klimuk i Lebiediew na znaczku poczty ZSRR z 1974
1982 – 3 marca opuścił oddział kosmonautów w związku z powierzeniem mu nowych obowiązków.
1991 – 3 kwietnia w związku z rozwiązaniem wydziałów politycznych w armii radzieckiej powierzono mu obowiązki naczelnika wydziału wojskowo-politycznego.
1991–2003 – był naczelnikiem Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina.
18 – 26 grudnia 1973 – był dowódcą dwuosobowej załogi statku Sojuz 13. Funkcję inżyniera pokładowego pełnił podczas lotu Walentin Lebiediew. Statek kosmiczny posiadał na pokładzie kamerę do prowadzenia obserwacji astrofizycznych. Kosmonauci przy jej użyciu wykonali spektroskopowe zdjęcia różnych rejonów Ziemi oraz prowadzili obserwację gwiazd w ultrafioletowym zakresie promieniowania. Ponadto załoga testowała nowy statek kosmiczny. Sprawdzano systemy ręcznego i automatycznego sterowania pojazdem oraz metody automatycznej nawigacji w różnych warunkach lotu. 26 grudnia 1973 kosmonauci pomyślnie wylądowali w odległości ok. 200 km od Karagandy.
24 maja 1975 z kosmodromuBajkonur wystartował w kosmos statek Sojuz 18. Na jego pokładzie znajdowała się dwuosobowa załoga: dowódca – Piotr Klimuk oraz inżynier pokładowy – Witalij Siewastjanow. 25 maja statek przycumował do stacji kosmicznej Salut 4. Jednym z podstawowych celów misji było zbadanie skutków długotrwałego przebywania człowieka w kosmosie. Poza tym program lotu przewidywał również eksperymenty biomedyczne (kosmonauci wyhodowali na orbicie rośliny), kompleksowe obserwacje zórz polarnych, Słońca, planet i gwiazd oraz struktur geologicznych powierzchni Ziemi. Załoga prowadziła także testy konstrukcji stacji, jej systemów pokładowych i aparatury.
Podczas tego długotrwałego lotu kosmonauci podejmowali najróżniejsze przedsięwzięcia profilaktyczne dla zminimalizowania wpływu nieważkości na ich organizmy. Przyniosły one spodziewane rezultaty, ponieważ np. Witalij Siewastjanow po zakończonym locie znajdował się w lepszej kondycji fizycznej niż 6 lat wcześniej po 18-dniowym locie na pokładzie Sojuza 9. 26 lipca 1975 statek Sojuz 18 odłączył się od stacji kosmicznej i jeszcze tego samego dnia wylądował w odległości około 50 km od miejscowości Arkałyk.
27 czerwca 1978 w ramach międzynarodowego programu badań kosmicznych Interkosmos wyniesiono na orbitę statek kosmiczny Sojuz 30 pilotowany przez radziecko-polską załogę – dowódcę Piotra Klimuka oraz inżyniera badacza z Polski – Mirosława Hermaszewskiego. Był to drugi lot międzynarodowy (w pierwszym wziął udział kosmonauta z ówczesnej CzechosłowacjiVladimír Remek) i zarazem trzecia misja krótkotrwała do stacji kosmicznej Salut.
28 czerwca statek Sojuz przycumował do stacji kosmicznej Salut 6, na której pracowała odbywająca długotrwały lot dwuosobowa załoga Władimir Kowalonok i Aleksandr Iwanczenkow.
Podczas 7-dniowego pobytu na pokładzie stacji kosmicznej kosmonauci przeprowadzili szereg badań i eksperymentów medyczno-biologicznych, obserwacje powierzchni Ziemi oraz badania zorzy polarnej. 5 lipca 1978 Sojuz 30 odłączył się od Saluta 6 i po 3 godzinach wylądował w odległości około 300 km od Celinogradu.
W 1979 w Brześciu odsłonięto popiersie Piotra Klimuka. Został on wpisany na państwową listę historyczno-kulturowego dziedzictwa Republiki Białorusi[6].
Wykaz lotów
Loty kosmiczne, w których uczestniczył Piotr I. Klimuk
№
Data startu
Data lądowania
Statek kosmiczny
Funkcja
Czas trwania
1
18 grudnia 1973
26 grudnia 1973
«Sojuz 13»
Dowódca
7 dni 20 godzin 55 minut i 35 sekund
2
24 maja 1975
26 lipca 1975
«Sojuz 18»
Dowódca
62 dni 23 godziny 20 minut i 8 sekund
3
27 czerwca 1978
5 lipca 1978
«Sojuz 30»
Dowódca
7 dni 22 godziny 2 minuty i 59 sekund
Łączny czas spędzony w kosmosie – 78 dni 18 godzin 18 minut i 42 sekundy
Ciekawostki
Piotr Klimuk złożył oficjalną wizytę w Polsce w 1978 r. (przy okazji powrotu Mirosława Hermaszewskiego i Zenona Jankowskiego do kraju); gdzie m.in. odwiedził grób swojego ojca, Ilji Fiodorowicza, który poległ w II wojnie światowej, podczas walk na przedpolach Radomia (grudzień 1944) i został pochowany na tamtejszym cmentarzu żołnierzy radzieckich[7].
Książki
Клімук П. Зоры – побач. Кніга аднаго палёту. Мн.: Маст. літ., 1977.
.jpg)
