Porzecze (rejon mołodecki)

Porzecze
Парэчча
Поречье
Państwo	Białoruś
Obwód	miński
Rejon	mołodecki
Sielsowiet	Horodziłowo
Populacja (2009); • liczba ludności	; 101
Kod pocztowy	222313
	Położenie na mapie obwodu mińskiego Porzecze
	Położenie na mapie Białorusi Porzecze
	Położenie na mapie Polski w 1939 Porzecze
	54°13′44″N 26°34′02″E/54,228889 26,567222

Porzecze (biał. Парэчча, ros. Поречье) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim, w sielsowiecie Horodziłowo.

Historia

W czasach zaborów dwie wsie i dobra w gminie Połoczany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku jedna wieś liczyła 55 mieszkańców w 9 domach, należała do dóbr skarbowych Borzdyń; druga liczyła 28 dusz rewizyjnych, własność Puciatów. Folwark zamieszkiwało 10 mieszkańców w 1 domu^[2]^[3].

W latach 1921–1945 wieś i majątek leżały w Polsce, w województwie wileńskim^[a], w powiecie wołożyńskim, a od 1927 w powiecie mołodeckim, w gminie Połoczany^[4].

W 1931 zamieszkiwało:

wieś w 34 domach zamieszkiwało 165 osób^[5].
majątek w 4 domach zamieszkiwało 25 osób^[5]. [1]

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Horodziłowie. Miejscowości podlegały pod Sąd Grodzki w Mołodecznie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Połoczanach^[6].

Przynależność państwowa i administracyjna

? – 1917 Imperium Rosyjskie, gubernia wileńska, powiat oszmiański
1917–1919 Rosyjska FSRR
1919–1920 Polska, Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich, okręg wileński
1920 Rosyjska FSRR
1920–1945^[b] Polska
- województwo:
  - okręg nowogródzki (1920–1921)
  - nowogródzkie (1921–1927)
  - wileńskie (od 1927)
- powiat:
  - wołożyński (1920–1927)
  - mołodecki (od 1927)
1945–1991 ZSRR, Białoruska SRR
od 1991 Białoruś

Uwagi

↑ Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).
↑ de facto do 1939

Przypisy

↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
↑ Porzecze, wieś, powiat oszmiański, gm. Połoczany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 834 .
↑ Porzecze, wieś i dobra, powiat oszmiański, gm. Połoczany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 834 .
↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
↑ ^a ^b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 29 .
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1358 .

Bibliografia

Porzecze na mapie WIG
Witold Sienkiewicz, Elżbieta Olczak: Dzieje Polski. Atlas ilustrowany. Warszawa: Demart SA, 2007. ISBN 978-83-7427-363-3.

Linki zewnętrze

Porzecze, wieś, powiat oszmiański, gm. Połoczany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 834 .
Porzecze, wieś i dobra, powiat oszmiański, gm. Połoczany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 834 .

[uwaga12-4] Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

[uwaga1-8] to do 1939

[spis-1] Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).

[2] Porzecze, wieś, powiat oszmiański, gm. Połoczany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 834 .

[3] Porzecze, wieś i dobra, powiat oszmiański, gm. Połoczany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 834 .

[5] Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.

[:1-6] Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 29 .

[:0-7] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1358 .

[1]

[2]

[3]

[a]

[4]

[5]

[6]

[b]