Porzecze (sielsowiet Łużki)

Porzecze

Парэчча

Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Rejon	szarkowszczyński
Sielsowiet	Łużki
Populacja (2009) • liczba ludności	31[1]
Położenie na mapie obwodu witebskiego Porzecze
Położenie na mapie Białorusi Porzecze
Położenie na mapie Polski w 1939 Porzecze
55°17′35″N 27°54′15″E/55,293056 27,904167

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Porzecze Stare

Porzecze (biał. Парэчча; ros. Поречье) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie szarkowszczyńskim, w sielsowiecie Łużki.

Dawniej używana nazwa – Porzecze Stare.

W czasach zaborów wieś w gminie Łużki, w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego^[2].

W latach 1921–1945 majątek leżał w Polsce, w województwie wileńskim^[a], w powiecie dziśnieńskim w gminie Łużki.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 59 osób, 19 były wyznania rzymskokatolickiego, 32 prawosławnego a 8 mojżeszowego. Jednocześnie 37 mieszkańców zadeklarowało polską a 22 białoruską przynależność narodową. Było tu 8 budynków mieszkalnych^[3]. W 1931 w 7 domach zamieszkiwało 77 osób^[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Zadorożu i prawosławnej w Porzeczu Cerkiewnym. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Łużkach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Łużkach^[5].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR^[6][7]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR^[8].

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

• Porzecze Stare, wieś, powiat dzisieński, gmina Łużki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 834 .