|
Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej w Nowym Sączu
 Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej w Nowym Sączu (PKS Nowy Sącz) – przedsiębiorstwo utworzone 1 maja 1951 roku na mocy decyzji dyrektora naczelnego Zjednoczenia PKS w Warszawie jako Oddział Towarowo-Osobowy Państwowej Komunikacji Samochodowej (do tej pory Sądecczyznę obsługiwała jednostka z Tarnowa). Jednostką nadrzędną był Oddział PKS w Krakowie, nadzorujący także zakłady w Kielcach, Krośnie, Przemyślu, Rzeszowie, Tarnowie i Zakopanem[1]. Z dniem 31 lipca 2012 r. przedsiębiorstwo zakończyło działalność przewozową. W styczniu 2023 budynek po byłej siedzibie PKS-u zakupiło WOT. Docelowo ma tu stacjonować kompania lekkiej piechoty, podlegająca 114 Batalionowi Lekkiej Piechoty w Limanowej która wchodzi w skład 11 Małopolskiej Brygady Wojsk Obrony Terytorialnej[2]. HistoriaPierwszy tabor stanowiły 2 autobusy z demobilu, 12 samochodów ciężarowych i 3 ciągniki "Ursus". Załoga liczyła 78 osób, a wszelkie czynności przeglądowe i naprawcze wykonywano pod gołym niebem. Pomimo tego podejmowano się przewozów specjalistycznych, np. 100-tonowego transformatora z Nowego Sącza do elektrowni w Rożnowie, który przetransportowano przy pomocy przyczepy podczołgowej i 6 ciężarówek Fiat, czy barki rzecznej-pogłębiarki z Bogumiłowic koło Tarnowa do Starego Sącza. W 1953 przejęto prywatny warsztat "Wasia" przy ul. Fabrycznej, a w 1954 powstała zajezdnia z utwardzonym placem i 3 kanałami przy ulicy Sienkiewicza 42 oraz placówka terenowa w Limanowej (która usamodzielniła się w 1979); uruchomiono też wtedy linię z Nowego Sącza do Szczawnicy. W 1955 powstało Technikum Samochodowe wraz z przyzakładową Szkołą dla Kierowców, a przy ul. Sienkiewicza barak pełniący funkcję budynku administracyjnego. W latach 1952–1956 uruchomiono połączenia do Warszawy, Krakowa, Katowic, Krynicy i Zakopanego, a w 1956 uruchomiono linie do Korzennej, Łukowicy i Skrzydlnej przez Limanową. Również w 1956 powstała placówka terenowa w Grybowie, funkcjonująca do początku l. 90. XX wieku. W 1959 powstał dworzec autobusowy przy pl. Dąbrowskiego. Autobusy lokalne wykonywały wówczas codziennie 40 par kursów (najwięcej - 5 - do Wojnarowej), a najdłuższa linia lokalna liczyłą 48 km i prowadziła do Limanowej przez Ujanowice. W 1965 r. została zbudowana nowa zajezdnia przy ulicy Wyspiańskiego 2. W latach 90. firma przeszła restrukturyzację. W 1994 r. uruchomiono linię do Krynicy-Czarnego Potoku. W 2001 firma zatrudniała ok. 600 osób, w tym 260 kierowców, i posiadała 150 autobusów. W 2005 firma została skomercjalizowana – przekształcona w spółkę akcyjną, w tym samym roku uzyskała certyfikat ISO 9001:2000[3]. 9 lutego 2012 akcjonariusze spółki podjęli decyzję o rozpoczęciu procesu likwidacji przedsiębiorstwa[4]. 20 lipca 2012 PKSiS Oświęcim zakupił część przewozową nowosądeckiego przewoźnika. Z dniem 31 lipca 2012 przedsiębiorstwo zakończyło działalność przewozową[5]. Komunikacja Uzdrowiskowa w Krynicy-ZdrojuPKS Nowy Sącz od 1997 roku do dnia likwidacji obsługiwał w Krynicy-Zdroju i Muszynie Komunikację Uzdrowiskową na następujących liniach:
Tabor PKS Nowy Sącz[6] Stan taboru na dzień 05.02.2011.
Przypisy
Linki zewnętrzne |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
