Przyrząd chemika zwiadowcy PChR-54

Przyrząd chemika zwiadowcy PChR-54 – przyrząd rozpoznania bojowych środków trujących używany w Wojsku Polskim.

W 1963 na potrzeby Wojska Polskiego uruchomiono licencyjną produkcję przyrządu chemika zwiadowcy PChR-54. Już w początkowej fazie produkcji dokonano jednak istotnych modernizacji. W niektórych rurkach wskaźnikowych wykorzystano inne reakcje chemiczne, pozwalające zwiększyć czułość reakcji chemicznych. Zmniejszono masę przyrządu i wprowadzono do jego wyposażenia ocieplacz do rurek wskaźnikowych. W 1968 dokonano dodatkowej modernizacji przyrządu do standardu PChR-54M. Polegała ona na wycofaniu rurki wskaźnikowej z jednym czerwonym paskiem oraz słoików do pobierania próbek skażonych materiałów. Przyrząd stał się podstawowym przyrządem rozpoznania skażeń wszystkich pododdziałów szczebla kompanii oraz drużyn rozpoznania skażeń. Do 1964 rurki wskaźnikowe były importowane lub produkowane w oparciu o licencję z ZSRR. Później produkowano je w przedsiębiorstwie Polskie Odczynniki Chemiczne w Gliwicach^[1][2].
Następcą przyrządu chemika zwiadowcy PChR-54 jest jego nowsza wersja PChR-54M^[3].

• Wojciech Barański (zal.): Podręcznik żołnierza wojsk zmechanizowanych. Szkol. 591/78. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Główny Zarząd Szkolenia Bojowego, 1979.
• Agnieszka Maciejewska-Miedziak, Jacek Miedziak, Mirosław Stankiewicz: Realizacja obrony przed bronią masowego rażenia w działaniach bojowych (batalion, kompania, pluton). Wrocław: Akademia Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki, 2023. ISBN 978-83-66299-59-7.
• Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprzęt i środki wojsk chemicznych. T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-81-6.