Psiklatka to skalisty grzbiet niewielkiego wzniesienia[2]. Na południowo-wschodnią stronę opada z niej mur skalny, który jest jednym z obiektów wspinaczki skalnej. Znajduje się na terenie prywatnym i wspinaczka dozwolona jest tylko w niektórych częściach tego muru i przy zachowaniu ustalonych reguł (opisuje je przewodnik T. Ślusarczyka „Ostańce Jerzmanowickie i Dolina Szklarki”). Wspinacze skalni wyróżniają w Psiklatce następujące formacje skalne[4]:
Psi Filar. Szeroki filar o dwu wierzchołkach, północny sąsiaduje z Psim Płotem. Od Psiego Filaru odbiega krótka grań z trzema ścianami; zachodnią, południową i południowo-wschodnią. Zachodnia ściana jest w dolnej części przewieszona i są w niej liczne dziuple. U jej podnóża jest otwór wlotowy do jaskini. Na południe Psi Filar opada połogą ścianą, która ostrym kantem przechodzi w Psią Ściankę. 7 dróg wspinaczkowych (II+ – VI.1)[4].
Psia Ścianka. Z lewej strony jest to szeroka i połoga płyta, z prawej zacięcie, w dolnej części ze skośnym przewieszeniem. Wspinanie niedozwolone[4].
Mniszek. Niewielka turniczka mająca dwie interesujące dla wspinaczy ścianki: południowo-zachodnią i południową. W gładkiej ścianie południowej najtrudniejsza z wszystkich dróg w Psiklatce (VI.2). Wspinanie obecnie niedozwolone[4].
↑Dolinki Podkrakowskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Kraków: Compass, 2006, ISBN 83-89165-95-3. Brak numerów stron w książce
↑ abcdeTomaszT.ŚlusarczykTomaszT., Ostańce Jerzmanowickie i Dolina Szklarki. Przewodnik wspinaczkowy, Kraków: Wspinanie.pl, 2006, ISBN 978-83-917726-4-5. Brak numerów stron w książce