Puchar Norwegii w piłce nożnej (norw.Norgesmesterskapet i fotball for herrer) – cykliczne rozgrywki piłkarskie o charakterze pucharu krajowego w Norwegii. Turniej jest powszechnie znany jako Cupen (Puchar), NM lub NM Cup (NM Puchar), akronim utworzony od Norgesmesterskap (Mistrzostwa Norwegii). Organizowane co sezon przez Norweski Związek Piłki Nożnej (NFF) i przeznaczone są dla krajowych klubów piłkarskich. Najważniejsze po Eliteserien piłkarskie rozgrywki w kraju. Triumfator danej edycji Pucharu zyskuje prawo reprezentowania swego kraju w następnej edycji Ligi Europy.
Historia
Pierwsza edycja pucharu miała miejsce w 1902, jednak nie uzyskał on znaczenia ogólnokrajowego aż do 1963 roku. Pierwszym zwycięzcą został SK Grane[1]. W 1963 roku, po raz pierwszy, mogły w nim wystąpić kluby z północnej części kraju. Podział był spowodowany złym systemem połączeń komunikacyjnych z północą kraju oraz wiarą, że kluby z tamtych rejonów nie są w stanie konkurować na tym samym poziomie z bogatymi i utytułowanymi klubami z południa (FK Bodø/Glimt, jeden z nowych przybyszów z północy dotarł nawet do czwartej rundy w swoim debiucie). Do 1933 roku brały w nim udział tylko kluby z najważniejszych lig, kiedy to Puchar nabrał wielkiej popularności wśród klubów piłkarskich. W latach 1902–1914, 1916–1938 Norgemestre był jedynym turniejem, który do czasu zorganizowania sezonu zasadniczego wyłonił najsilniejszą drużynę w kraju.
Przed finałem w roku 2004 telewizja NRK uznała finał 1986 pomiędzy Tromsø IL a Lillestrøm SK za najlepszy finał w historii (Tidenes Cupfinale) i byłego napastnika Rosenborga BKGørana Sørlotha za najlepszego gracza w historii pucharu (Tidenes Cuphelt).
Format
Format rozgrywek był wiele razy zmieniany. W rozgrywkach uczestniczy 128 klubów. Pierwsze rundy rozgrywek pucharowych są rozgrywane w kwietniu, około tego czasu, kiedy rozgrywki rozpoczyna Tippeligaen (1. liga). Pierwszych kilka rund jest organizowanych przez Norweski Związek Piłki Nożnej i zespoły z najwyższej półki zazwyczaj roznoszą słabe amatorskie drużyny, często pochodzące z terenów wiejskich, w meczach rozgrywanych na boiskach amatora. Porażki potentatów z amatorami zdarzają się naprawdę rzadko. Nawet jeśli drużyna nieprofesjonalna przegrywa, mecz z reprezentacją profesjonalnego klubu jest zwykle najciekawszych wydarzeniem w sezonie.
W kolejnych rundach pary meczowe są losowane bez podziału na koszyki. Drużyny mierzą się ze sobą raz i zwycięzca awansuje do kolejnej rundy. Od sezonu 1998/99 rozgrywki składają się z 7 etapów: rundy pierwszej i drugiej eliminacyjnej, 1/16 finału, 1/8 finału, ćwierćfinałów, półfinałów i finału. Mecz finałowy rozgrywany jest w październiku na stadionie narodowym Ullevaal w Oslo. Finał wieńczy sezon piłkarski w Norwegii.
Rozgrywki pucharowe są w Norwegii bardzo popularne i trudno jest zdobyć bilety na mecze finałowe. Kibice drużyn walczących siedzą na przeciwległych biegunach stadionu, widzowie neutralni w sektorach środkowych. Mecz jest transmitowany przez telewizję publiczną.
Zwycięzcy i finaliści
Sezon
K
T
Zwycięzca
Wynik
Finalista
Data, miejsce
Br.
Król strzelców
Uwagi
Mistrzostwa Norwegii w piłce nożnej mężczyzn (norw. Norgesmesterskapet i fotball for menn)
wytłuszczono nazwy zespołów, które w tym samym roku wywalczyły mistrzostwo i Puchar kraju.
kursywą oznaczone zespoły, które w meczu finałowym nie występowały w najwyższej klasie rozgrywkowej.
skreślono rozgrywki nieoficjalne.
Statystyki
Klasyfikacja według klubów
W dotychczasowej historii oficjalnych rozgrywek o Puchar Norwegii na podium oficjalnie stawało w sumie 44 drużyn. Liderem klasyfikacji są Odds BK, Rosenborg BK i Fredrikstad FK, które zdobyły po 12 pucharów.