|
Sergiusz Kłaczkow
Sergiusz Kłaczkow (ur. 12 września[1] 1922[2] w Łodzi[1], zm. 3 marca 2002 w Warszawie[3]) – dziennikarz, redaktor naczelny „Głosu Robotniczego”, prezes Towarzystwa Przyjaciół Łodzi. ŻyciorysKłaczkow w 1940 został wywieziony na roboty przymusowe do Prus Wschodnich, z których uciekł i powrócił do Łodzi, gdzie mieszkał i pracował oraz zaangażował się w konspirację w ramach Armii Krajowej. W marcu 1944 został aresztowany przez gestapo i zesłany do obozu koncentracyjnego w Groß-Rosen, następnie przebywał także w obozach: Hartmansdorf, Buchenwald i Leitmeritz, z którego został wyzwolony 9 maja 1945. Po powrocie do Łodzi w 1947 uzyskał świadectwo dojrzałości, podjął studia na Uniwersytecie Łódzkim z filozofii w zakresie filologii niemieckiej, ukończone w 1952 oraz podjął naukę w dwuletnim Studium Dziennikarskim[1]. Po wojnie pracował jako pomocnik biurowy w Fabryce Maszyn K. Drzewińskiego w Łodzi, a od 1948 pracował jako dziennikarz – początkowo „Expressu Ilustrowanego” i „Dziennika Łódzkiego”[2], następnie był sekretarzem (1959–1964), zastępcą redaktora naczelnego (1964–1966) i redaktorem naczelnym (1966–1974) Głosu Robotniczego. W latach 1974–1978 był redaktorem naczelnym Centralnej Agencji Fotograficznej, a w latach 1976–1978 także tygodnika „Argumenty”[1][2]. W latach 1967–1972 sprawował funkcję prezesa Towarzystwa Przyjaciół Łodzi[3]. Od 1978 był sekretarzem Międzynarodowej Organizacji Dziennikarzy w Pradze[1]. Ponadto był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, gdzie należał do Zarządu Oddziału (1956–1958)[1], Naczelnego Sądu Dziennikarskiego (1968–1971)[1][4], Zarządu Głównego oraz był przewodniczącym Komisji Zagranicznej Zarządu Głównego (1974–1978)[1]. Spoczywa na cmentarzu rzymskokatolickim „Zarzew” w Łodzi (kwartał 78, rząd 3, grób 8)[2]. Odznaczenia
Przypisy
Information related to Sergiusz Kłaczkow |
||||||||||||
