Short Empire

Short S.23 Empire, ok. 1940 roku
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Short Brothers
Typ	pocztowa i pasażerska łódź latająca
Konstrukcja	czterosilnikowy górnopłat o konstrukcji metalowej
Załoga	5
Historia
Data oblotu	4 lipca 1936
Lata produkcji	1936-1940
Wycofanie ze służby	koniec lat 40. XX wieku
Liczba egz.	45, w tym: 31 (S.23) 3 (S.26) 9 (S.30) 2 (S.33)
Dane techniczne
Napęd	4 silniki gwiazdowe Bristol Pegasus X C (S.23) Bristol Pegasus XII (S.30)
Moc	każdy: 919 KM (676 kW) (S.23) 889 KM (654 kW) (S.30)
Wymiary
Rozpiętość	34,75 m
Długość	26,82 m
Powierzchnia nośna	139,35 m²
Masa
Własna	10 659 kg
Startowa	18 375 kg
Osiągi
Prędkość maks.	322 km/h
Pułap	6100 m
Zasięg	1200 km
Dane operacyjne
Liczba miejsc
24 siedzące lub 16 leżących
Przestrzeń ładunkowa
3500 kg
Użytkownicy
BOAC, Imperial Airways, QANTAS, Royal Air Force, Royal Australian Air Force, TEAL
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Short Empire – brytyjska pocztowa i pasażerska łódź latająca opracowana w drugiej połowie lat 30. XX wieku przez przedsiębiorstwo Short Brothers, w odpowiedzi na zamówienie rządu brytyjskiego na wodnosamolot, który zapewniłby łączność pocztową z posiadłościami imperium brytyjskiego w Afryce, Azji i Australii. Konstrukcja samolotu wykorzystana została przy projektowaniu wojskowej łodzi latającej Short Sunderland.

Pierwszy samolot oblatano 4 lipca 1936 roku i jeszcze w tym samym roku do Imperial Airways trafiły jego pierwsze egzemplarze. Łącznie do 1940 roku wyprodukowano 45 wodnosamolotów w czterech wersjach (S.23, S.26, S.30, S.33), które poza Imperial Airways (od 1939 BOAC) służyły w liniach QANTAS oraz TEAL. Pojedyncze egzemplarze były w czasie II wojny światowej wykorzystywane przez Royal Air Force oraz Royal Australian Air Force. Samoloty Empire zakończyły służbę wkrótce po zakończeniu wojny.

Wodnosamolot był czterosilnikowym górnopłatem o konstrukcji metalowej. Kadłub o podłodziu dwuredanowym mieścił pięcioosobową załogę, 24 pasażerów na miejscach siedzących lub 16 na miejscach leżących oraz 3500 kg ładunku.

Ze względu na stosunkowo niewielki zasięg łodzi latającej, wynoszący 1200 km, kierownik techniczny Imperial Airways, Robert H. Mayo polecił umieszczenie na grzbiecie jednego z samolotów Empire (oznaczonego S.21 Maia) mniejszego wodnosamolotu S.20 Mercury, który po wystartowaniu i wzniesieniu się na odpowiednią wysokość odczepiał się i samodzielnie kontynuował lot z 455-kg ładunkiem poczty, lecąc na odległość 6000 km. Tak połączone samoloty wykonywały loty w latach 1938-1939, 6 października 1938 roku bijąc rekord odległości przelecianej przez wodnosamolot bez lądowania – 9726 km.

• Short S-23 Empire. W: Tomasz Makowski: Encyklopedia Multimedialna PWN – Technika. Brak numerów stron w książce
• Geoffrey Norris: Aircraft Profile #84. Short Empire Boats. All the World's Helicopters and Rotorcraft, 1966. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).