Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

 

Skidziń

Skidziń
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

oświęcimski

Gmina

Brzeszcze

Liczba ludności (2020)

840

Strefa numeracyjna

32

Kod pocztowy

32-625[2]

Tablice rejestracyjne

KOS

SIMC

0213262

Położenie na mapie gminy Brzeszcze
Mapa konturowa gminy Brzeszcze, po prawej znajduje się punkt z opisem „Skidziń”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Skidziń”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Skidziń”
Położenie na mapie powiatu oświęcimskiego
Mapa konturowa powiatu oświęcimskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Skidziń”
Ziemia49°58′41″N 19°11′53″E/49,978056 19,198056[1]

Skidziń (do 2009 Skidzin)[3]wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Brzeszcze.

Historia

Notowano różne formy nazwy wsi w historii: Skidzin, Skidzyn, Skiedzeń w XV wieku Skedzen w 1581 roku Skidzień[4]. Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Skydzen wymienia w latach 1470–1480 Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[5].

W dokumencie sprzedaży księstwa oświęcimskiego Koronie Polskiej przez Jana IV oświęcimskiego wystawionym 21 lutego 1457 roku miejscowość wymieniona została jako Skedzey[6].

Skidziń był wsią szlachecką i należał do rodu Skidzińskich, których jako właścicieli wymienia w latach 1470–1480 Jan Długosz w Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[5]. W 1564 roku wraz z całym księstwem oświęcimskim i zatorskim miejscowość leżała w Małopolsce w granicach Korony Królestwa Polskiego i znajdowała się w województwie krakowskim w powiecie śląskim[7][8]. Po unii lubelskiej w 1569 roku księstwo Oświęcimia i Zatora stało się częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów w granicach, której pozostawało do I rozbioru Polski w 1772 roku[7].

Lustracja królewska z roku 1581 zanotowała wieś jako własność Walentego Skidzieńskiego, a w niej wykazała 5 łanów kmiecych, 6 zagrodników z rolą, 1 zagrodnika bez roli, 4 komorników z bydłem, 2 komorników bez bydła[8].

Po rozbiorach Polski wieś znalazła się w zaborze austriackim. W XIX-wiecznym Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego miejscowość wymieniona jest w powiecie bialskim w Galicji. Według austriackiego spisu ludności w XIX wieku roku znajdowało się w niej 51 domów, w których mieszkało 303 mieszkańców, w tym 140 mężczyzn oraz 163 kobiety. 294 osoby były katolikami, a 9 osób wyznawało judaizm[4].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego. Po reformie administracyjnej z 1999 roku wieś włączono w granice Małopolski.

Zabytki

Obiekt wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[9].

  • Dawny dwór – ul. Piwna 2.

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 123535
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1171 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Rozbieżności co do właściwego brzmienia nazwy miejscowości (strona internetowa gminy, a także publikacja Szkice z przeszłości Brzeszcz, Jawiszowic, Przecieszyna, Skidzinia, Wilczkowic i Zasola (ISBN 83-921561-0-2) podawały, iż właściwa jest forma Skidziń, na części map występuje ona jednak pod nazwą Skidzin) zostały rozwiązane przez Rozporządzenie MSWiA z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych Dz.U. z 2008 r. nr 234, poz. 1586
  4. a b Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich t. X, hasło "Skidzin". nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1880. s. 670. [dostęp 2018-03-24].
  5. a b Przeździecki 1864 ↓.
  6. Krzysztof Rafał Prokop: Księstwa oświęcimskie i zatorskie wobec Korony Polskiej w latach 1438-1513. Dzieje polityczne. Kraków: PAU, 2002, s. 151. ISBN 83-88857-31-2.
  7. a b Jan Nepomucen Gątkowski: Rys dziejów księstwa oświęcimskiego i zatorskiego. Lwów: nakład autora, 1867, s. 8,12.
  8. a b Pawiński 1886 ↓, s. 97.
  9. Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2023-12-01].

Bibliografia

  • Aleksander Przeździecki: Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, "Liber Beneficiorum", Tom II. Kraków: 1864.
  • Adolf Pawiński: Polska XVI wieku pod względem Geograficzno-statystycznym, Małopolska, Tom III. Warszawa: Skład Główny w Księgarni Gebethnera i Wolffa, 1886.

Linki zewnętrzne

Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya