|
Stanisław Batko (podoficer)
Stanisław Batko (23 kwietnia 1891 w Igołomi, zm. 15 maja 1928 w Borku) – żołnierz Legionów Polskich, armii austriackiej, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się w rodzinie Madeja i Marianny z Dzierzów. Miał dwóch braci: Aleksandra i Wincentego oraz siostrę Helenę. [1] W młodości uczył się kowalstwa, należał do Związku Strzeleckiego oraz do Polskiej Partii Socjalistycznej[2]. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i w szeregach 2 kompanii 4 pułku piechoty walczył na szlaku bojowym formacji legionowych. Podczas walk na Wołyniu, z własnej inicjatywy, na czele kilku żołnierzy przyszedł z odsieczą okrążonemu patrolowi ze swojej kompanii, biorąc do niewoli 6 żołnierzy rosyjskich oraz zdobywając broń[2]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[3]. Po kryzysie przysięgowym, wcielony do armii austriackiej. W 1918, przeniesiony do rezerwy[2]. Zamieszkał w Borku Fałęckim i pracował w tamtejszej fabryce kabli[2]. Zginął w wypadku samochodowym w Borku Fałęckim i tam jest pochowany. Był żonaty, córka Zuzanna Jadwiga (ur. 26 listopada1921)[2].[1] Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||
.png){kind=small}
