Star Starachowice
Star Starachowice – polski klub sportowy powstały 26 marca 1926 roku w Starachowicach z połączenia Feniksa i Orkana. Historia sekcji piłkarskiej26 marca 1926 roku w Starachowicach doszło do połączenia Feniksa i Orkana, co zaowocowało powstaniem nowego klubu OMTUR. Po sześciu latach zmienił on nazwę na SKS i wywalczył awans do klasy A[2]. W sezonach 1934/35, 1935/36, 1936/37 drużyna zdobywała mistrzostwo A-klasy podokręgu kieleckiego. W międzyokręgowych finałach o mistrzostwo Kieleckiego OZPN przegrywała jednak ze zwycięzcami A-klasy częstochowskiej i zagłębiowskiej. Następnie klub w wyniku reorganizacji rozgrywek (likwidacji Kieleckiego OZPN w roku 1937) został przeniesiony do Warszawskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. W 1939 roku wywalczył tytuł mistrzowski, lecz bez powodzenia walczył o awans do ligi państwowej, ustępując w tabeli Legii Poznań[3]. Po zakończeniu II wojny światowej zespół brał udział w mistrzostwach okręgu i w klasie A dzięki udanemu finiszowi rozgrywek uplasował się na piątym miejscu. W 1948 roku piłkarze ze Starachowic zajęli drugą lokatę, tracąc do zwycięzcy Partyzanta Kielce jeden punkt. W kolejnym sezonie już pod nazwą Stal drużyna pewnie wygrała klasę A, co pozwoliło jej zagrać w barażach o II ligę. Klub zajął jednak ostatnie miejsce w swojej grupie i nie wywalczył awansu. W 1951 roku nastąpiła kolejna reorganizacja rozgrywek, dzięki której Stal trafiła do trzeciej grupy II ligi. W debiucie drużyna przegrała na wyjeździe z Górnikiem Wałbrzych 0:8[4], lecz mimo nieudanego początku zajęła czwarte miejsce, a rok później uplasowała się na szóstej pozycji[5]. Kolejne reorganizacje rozgrywek spowodowały, że klub trafił do nowo utworzonej III ligi, w której rywalizował (już jako Star) z innymi zespołami w latach 1955–1957[6]. W 1958 roku powołano ligę okręgową, która stała się najwyższą klasą rozgrywkową w województwie kieleckim. W pierwszym sezonie starachowiczanie zajęli trzecie miejsce, przegrywając z Bronią Radom i Granatem Skarżysko-Kamienna[7]. Dwa lata później Star zajął już pierwsze miejsce, ale nie wywalczył awansu w barażach ze Slavią Ruda Śląska[8]. W 1965 roku po meczach barażowych starachowicka drużyna miała tyle samo punktów co Lech Poznań. Wymusiło to rozegranie dodatkowego meczu, który odbył się 5 sierpnia na stadionie Warszawianki i zakończył się wygraną rywali po golach zdobytych w dogrywce (w regulaminowym czasie gry było 1:1). Równie blisko wywalczenia awansu Star był rok później, gdy do upragnionego celu zabrakło jednej bramki[9]. W sezonie 1965/1966 Star osiągnął także swój największy sukces w Pucharze Polski, docierając do 1/4 finału, gdzie uległ Pogoni Szczecin[10]. Od sezonu 1966/1967 piłkarze ze Starachowic rywalizowali w nowo utworzonej III lidze, w której należeli do czołówki. W 1970 roku Star prowadzony przez Władysława Siecha wygrał rozgrywki, zapewniając sobie pierwsze miejsce już trzy kolejki przed końcem, remisując z Victorią Jaworzno 1:1 na terenie rywala[11]. W sezonie 1970/1971 Star zajął 11. miejsce w tabeli, mając zaledwie jeden punkt przewagi nad strefą spadkową. Utrzymanie zapewnił sobie odnosząc w końcówce dwa zwycięstwa: z Hutnikiem Nowa Huta i spadkowiczem Unią Racibórz[12]. W kolejnych latach klub plasował się w środku tabeli lub w jej drugiej części[5]. W 1974 roku drużynę prowadził były reprezentant Polski Horst Mahseli. Przełom nastąpił w sezonie 1975/1976, kiedy starachowiczanie zajęli trzecią lokatę. Dobrze radzili sobie wówczas w meczach domowych, odnosząc dziewięć zwycięstw. Gorzej spisywali się jednak na wyjeździe, notując zaledwie trzy wygrane i osiem porażek[13]. Po raz kolejny Star dobrze zaprezentował się w sezonie 1978/1979 ulegając w ostatecznym rozrachunku tylko Górnikowi Zabrze, który awansował do I ligi[14]. Następnie w klubie nastąpił kryzys i w 1981 roku drużyna po 11 latach spadła do trzeciej ligi[15]. Rok później zanotowała kolejny spadek i na dwa lata znalazła się w lidze okręgowej. Po powrocie w grono trzecioligowców Star występował na tym poziomie rozgrywek w latach 1984–1987 i w sezonie 1988/1989, następnie został zdegradowany do IV ligi międzyokręgowej[8]. Od sezonu 1993/1994 klub ponownie rywalizował w lidze okręgowej, zajmując w niej drugie miejsca za Czarnovią/Błękitnymi II Kielce, a później ustępując miejsca Orliczowi Suchedniów[16]. Ponowny kryzys klubu doprowadził do powstania Staru/KSZO II, który wywalczył awans do IV ligi świętokrzyskiej[16]. W sezonie 2000/2001 drużyna (ponownie pod nazwą Star) zajęła pierwsze miejsce, wyprzedzając drugą Nidę Pińczów o siedem punktów[17]. Awans do III ligi był jednak ostatnim zrywem starachowickich piłkarzy, którzy przegrywając 28 spotkań spadli do IV, a następnie do V ligi[16]. Pogłębiający się kryzys doprowadził do wycofania drużyny po rundzie jesiennej sezonu 2004/2005. Zespół reaktywowano w 2007 roku i przystąpił on do rozgrywek w klasie A. Na tym poziomie klub występował do 2013 roku, kiedy to awansował do klasy okręgowej. W niej spędził 6 sezonów, po czym awansowali do IV ligi. W sezonie 2022/2023 Star Starachowice wygrał świętokrzyską grupę IV ligi i awansował do III ligi[18][19]. Historia występów ligowych
Sukcesy
Reprezentanci kraju grający w klubieInne sekcjeOprócz drużyny piłkarskiej w klubie powstały także inne sekcje: siatkówki, tenisa ziemnego, motorowa, pięściarska i kolarska. Siatkówka stała na niskim poziomie i nie zyskała popularności. W 1951 roku utworzono drużynę koszykówki, która posiadał zarówno zespół męski i żeński. Kobieca drużyna odnosiła większe sukcesy, m.in. wygrywała rozgrywki ligi okręgowej i międzywojewódzkiej. Barwy sekcji bokserskiej reprezentowali m.in. Włodzimierz Bednarczuk, który zdobył wicemistrzostwo Polski w wadze superciężkiej oraz Arkadiusz Lipa, dwukrotny mistrz Polski w wadze muszej i brązowy medalista mistrzostw świata w Hawanie (1973). W 1966 roku w klubie działało łącznie dziewięć sekcji, w których trenowało blisko 800 zawodników i zawodniczek. Później w Starze istniała także drużyna szachistów[26]. UwagiPrzypisy
Bibliografia
Information related to Star Starachowice |