Stare Leśne Bohatery
Stare Leśne Bohatery (biał. Старыя Лясныя Багатыры, lit. Stare Lešne Bohaterai) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Lipsk[5][6]. Leży tuż przy granicy z Białorusią. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. Po białoruskiej stronie granicy znajduje się wieś Polne Bohatery (Польныя Багатыры). HistoriaNazwa wsi może pochodzić od biał. „багатыр” – bogaty człowiek. Jednak według innej wersji nazwa pochodzi od nazwiska Bohatyrowiczów (wymienionych m.in. w powieści Nad Niemnem) – rodu z drobnej szlachty, osadzonego tutaj w XVI wieku przez monarchów jako tzw. osoczników, strażników okolicznych królewskich puszczy. Swoją posługę pełnili aż do rozbiorów[7]. W czasie przynależności tych terenów do Imperium Rosyjskiego miejscowa ludność unicka została zmuszona do przejścia na prawosławie. Dopiero w 1905 roku dekret carski o tolerancji religijnej pozwolił na wybór pomiędzy katolicyzmem a prawosławiem. Mieszkańcy niemal w całości przyjęli rzymski katolicyzm. Świadectwem tego są liczne krzyże i kapliczki upamiętniające rok 1905 i tolerancję religijną. Doszło do sytuacji, że miejscowi, etnicznie pochodzenia ruskiego i używający gwary białoruskiej, identyfikując się z katolicyzmem uważają się za Polaków[7]. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego w 1880 roku tak opisywał Leśne Bohatery: wieś rządowa, (...) śród błot i lasów, na poł[udniowym] krańcu puszczy augustowskiej, o 2 w[iorsty] na półn[oc] od Bartnik. W r. 1827 B. Leśne miały 40 d[o]m[ów] i 239 miesz]k[ańców], obecnie 53 domy i 330 mieszk[ańców][8]. Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwana była przez 219 osób, wśród których 214 było wyznania rzymskokatolickiego, a 5 mojżeszowego. Jednocześnie 214 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a 5 żydowską. We wsi było 44 budynków mieszkalnych[9]. Obecnie historyczne Bohatery podzielone są na Stare i Nowe – te drugie powstały, kiedy na przełomie XVIII i XIX wieku starą wieś zniszczył pożar[10]. Część osób przeniosła się też do sąsiedniego Wołkusza[11]. W ostatnich latach na terenie wsi odkryto pozostałości wczesnośredniowiecznego grodziska. Zobacz teżPrzypisy
|