Uczęszczał do szkoły Lancashire, następnie wstąpił do Armii Brytyjskiej. Uczęszczał do centrum szkolenia oficerów Royal Military Academy Sandhurst. Studiował w Peterhouse następnie na The University of Law w Chester[2]. W 1998 roku uzyskał uprawnienia radcy prawnego. Po uzyskaniu uprawnień rozpoczął pracę w firmie ubezpieczeniowej Axa Insurance, jako organ nadzoru dla Financial Services Authority, a także jako dyrektor ds. Regulacyjnych, a następnie jako szef ds. Przeciwdziałania praniu pieniędzy i sankcjom w Barclays Retail Bank.
14 czerwca 2017 został powołany na stanowisko sekretarza ekonomicznego w Ministerstwie Skarbu[4]. Pełnił ten urząd 9 stycznia 2018 roku, tego samego dnia został powołany na stanowisko wiceministra w Ministerstwie Zdrowia. 16 listopada 2018 przestał pełnić te funkcje. 16 listopada 2018 po rezygnacji Dominica Raaba, Barclay został powołany na stanowisko Ministra ds. wystąpienia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej. Utrzymał ten urząd w gabinecie Borisa Johansona. 31 stycznia 2020, po wyjściu Wielkiej Brytanii z UE, Stephen Barclay przestał pełnić funkcje Ministra ds. wystąpienia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej. 13 lutego 2020 został powołany na stanowisko naczelnego sekretarza skarbu. Od 7 lipca[5] do 6 września 2022 i następnie od 25 października 2022 pełnił funkcję ministra zdrowia i opieki społecznej[6]. 13 listopada 2023 został odwołany z tego stanowiska i objął urząd ministra środowiska, żywności i spraw wsi[7] – który sprawował do czasu dymisji Rishiego Sunaka, po wyborach parlamentarnych w 2024[8].
Opozycja
W lipcu 2024, wszedł w skład gabinetu cieni Rishiego Sunaka, utrzymując w nim swoją dotychczasową funkcję – ministra środowiska, żywności i spraw wsi[9]. W listopadzie 2024 nie wszedł w skład gabinetu cieni utworzonego przez Kemi Badenoch, po jej wyborze na stanowisko liderki Partii Konserwatywnej[10].
Życie prywatne
Stephen Barclay i jego żona Karen mają syna i dwie córki.
Przypisy
↑About Steve [online], Steve Barclay [dostęp 2019-11-02](ang.).
.jpg)
