Szczepan Witkowski
Szczepan Wiktor Witkowski (ukr. Вітковський Степан; ur. 20 grudnia 1898 we Lwowie[1], zm. 29 maja 1937 w Stryju) – polski narciarz, piłkarz, hokeista, medalista narciarskich MP, olimpijczyk z Chamonix 1924, uczestnik MŚ 1925 w drużynowym biegu patrolowym, żołnierz legionów. ŻyciorysPo wybuchu I wojny światowej jako gimnazjalista wstąpił do Legionów Polskich[2]. Odbył całą kampanię w szeregach 10 kompanii 4 Pułku Piechoty w składzie III Brygady. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, od 1918 był zawodnikiem klubu Pogoń Lwów[3]. od 1921 reprezentował barwy klubu Czarni Lwów[2]. W pierwszych latach kariery skupiał się na dyscyplinie narciarskiej, w szczególności na biegach długodystansowych. Podczas pierwszych zimowych igrzysk olimpijskich zajął 21. miejsce w biegu narciarskim na 50 km[4] (jako pierwszy Polski sportowiec w oficjalnych zawodach pokonał 50 km). Startował także w patrolu wojskowym, ale drużyna polska wycofała się z rywalizacji. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1924 w Chamonix brał udział w biegu na 50 km. W 1925 był dowódcą patrolu narciarskiego wojskowego na narciarskich mistrzostwach Europy w Sankt Moritz. Równolegle od 1918 do 1928 uprawiał czynnie piłkę nożną występując w tych latach w barwach drużyny Czarnych na pozycji środkowego pomocnika, a ponadto grał w reprezentacji Lwowa. Był inicjatorem uprawiania we Lwowie hokeja na lodzie od 1925. Po zakończeniu kariery zawodniczej działał na rzecz turystyki i narciarstwa. Był założycielem klubu narciarskiego „Bieszczady” w Sławsku. Działał w ramach Związku Strzeleckiego. Zmarł na tyfus 29 maja 1937 w szpitalu w Stryju. Został pochowany w tym mieście 1 czerwca 1937[5]. Sukcesy
Przypisy
Bibliografia
|