Szyba

Szyba – przezroczysta tafla, zwykle szklana, przymocowana do ramy lub uchwytu^[1]. Najczęściej umieszczana w oknie bądź w drzwiach.

Dawna metoda wytwarzania szyb okiennych

Technika wytwarzania cienkich, płaskich szyb okiennych została udoskonalona w XIV wieku we francuskiej Normandii. Rzemieślnicy wydmuchiwali wówczas pojedyncze szyby, zwane gomółkami szklanymi. Wytrawny szklarz był w stanie wydmuchać około tuzina szyb dziennie i dlatego w średniowieczu szklane okna były kosztownym luksusem.

Aby wydmuchać szybę, należy najpierw wydmuchać rozgrzane szkło w dużą bańkę za pomocą piszczeli szklarskiej. Następnie bańkę spłaszcza się i przyczepia do końcówki żelaznego pręta o nazwie przylepiak, który rzemieślnik obraca najszybciej, jak potrafi.

Spłaszczona bańka szkła rozkłada się jak wachlarz i tworzy koło o średnicy od 1 do 2 m. Z okrągłych, płaskich tafli szkła, odpowiednio przyciętych, wyrabiano małe okienka, przeznaczone głównie dla kościołów. „Wole oko” w środku koła było najmniej przezroczyste, ale wykorzystywano i te fragmenty, ponieważ szyby były bardzo drogie.