Legenda: uczestnicy Ekstraklasy sezonu 2024/2025 uczestnicy I ligi sezonu 2024/2025 uczestnicy II ligi sezonu 2024/2025 kluby nieistniejące lub nieposiadające obecnie sekcji piłkarskiej kluby, których siedziba znajduje się poza obecnymi granicami Polski
Objaśnienia
Przy równej liczbie punktów o kolejności decyduje lepszy bilans bramkowy, następnie większa liczba goli zdobytych.
W sezonach 1927 – 1994/1995 za zwycięstwo przyznawano 2 punkty, a za remis 1 punkt. W sezonach 1986/1987 – 1989/1990 za zwycięstwo różnicą minimum 3 goli przyznawano dodatkowo 1 punkt, natomiast za porażkę różnicą minimum 3 bramek odejmowano jeden punkt. Od sezonu 1995/1996 za zwycięstwo przyznaje się 3 punkty, a za remis 1 punkt.
W sezonie 2001/2002 punkty z 14 pierwszych kolejek dzielono oficjalnie na pół (z ewentualnym zaokrągleniem do góry). Tabela nie uwzględnia jednak tego dzielenia.
W sezonach 2013/2014 – 2016/2017 punkty z 30 pierwszych kolejek dzielono oficjalnie na pół (z ewentualnym zaokrągleniem do góry). Tabela nie uwzględnia jednak tego dzielenia.
W tabeli uwzględniono wyniki Dębu Katowice z 1937 roku, w którym to za przekupstwo w meczu z poprzedniego sezonu został wykluczony z ligi, a wszystkie mecze z jego udziałem sklasyfikowano jako walkowery 0:3.
Wliczono dodatkowe mecze barażowe między drużynami ekstraklasy zarówno o mistrzostwo, jak i pozostanie w lidze (razem 11 meczów w sezonach: 1948, 1986/1987, 1987/1988, 1988/1989), natomiast nie uwzględniono w tabeli baraży o prawo gry w ekstraklasie między zespołami różnych klas rozgrywkowych.
Legia Warszawa jest najdłużej grającym (bez przerwy) zespołem w Ekstraklasie (od wznowienia rozgrywek systemem ligowym po II wojnie światowej w 1948 roku, nie spadła do drugiej ligi).
We wszystkich dotychczasowych książkach i opracowaniach zawierających tabele poszczególnych sezonów pominięto walkower przyznany po meczu Garbarnia – Podgórze 1:0 (1933). W trakcie tego spotkania drużyna gości zeszła z boiska w 47 minucie po tym, jak żandarmeria wojskowa niespodziewanie aresztowała jej środkowego pomocnika, szeregowego Władysława Kreta. Walkower przyznał Wydział Gier i Dyscypliny Ligi, a napisały o tej decyzji gazety regionalne: m.in. „Ilustrowany Kurier Codzienny” (nr 198 z 19.07.1933, s. 16), „Kurier Poznański” (nr 324 z 18.07.1933, s. 4) oraz „Express Wieczorny Ilustrowany” (nr 198 z 18.07.1933, s. 7). Ostateczny wynik tego meczu przez ponad 80 lat był błędnie podawany we wszystkich opublikowanych dotąd tabelach sezonu z 1933 roku oraz we wszystkich opracowanych na tej podstawie tabelach wszech czasów. Stało się tak prawdopodobnie dlatego, że prasa sportowa nie podała żadnej wzmianki na temat przyznania walkoweru[12].
Przypisy
↑ abW sezonie 1951 zwycięzcą rozgrywek ligowych została Wisła (pod nazwą Gwardia), ale tytuł Mistrza Polski przyznano wtedy zdobywcy Pucharu Polski (został nim Ruch Chorzów, wówczas jako Unia).
↑Grała w lidze do wybuchu II wojny światowej, a po jej zakończeniu i reaktywacji ligi nie uczestniczyła w eliminacjach do niej.
↑Grał w lidze do wybuchu II wojny światowej, po jej zakończeniu nie został reaktywowany. Jest jedyną drużyną w historii ligi, która nie rozegrała żadnego pełnego sezonu.
↑WojciechW.FrączekWojciechW., MariuszM.GudebskiMariuszM., JarosławJ.OwsiańskiJarosławJ., Encyklopedia ekstraklasy, statystyczny bilans 80 sezonów, Fundacja Dobrej Książki, 2015, 22–23, 1219–1220 i 1290–1292, ISBN 978-83-86320-65-3.
Bibliografia
Wojciech Frączek, Mariusz Gudebski, Jarosław Owsiański: Encyklopedia ekstraklasy, statystyczny bilans 80 sezonów. Fundacja Dobrej Książki Warszawa, 2015. ISBN 978-83-86320-65-3. Brak numerów stron w książce