|
Tadeusz Miszczak
Tadeusz Miszczak (ur. 9 czerwca 1907 w Przemyślu, zm. 28 lipca 1995 tamże) – polski lekarz internista z tytułem doktora, działacz społeczny. ŻyciorysUrodził się 9 czerwca 1907 w Przemyślu[1][2]. Był synem Jana (ur. 1877, maszynista c. k. kolei żelaznej, zm. 19 maja 1968[3]) i Weroniki (ur. 1878, zm. 8 grudnia 1968[2])[4]. W 1927 ukończył I Państwowe Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu i zdał egzamin dojrzałości[5][1][4]. Ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, uzyskując stopień doktora w 1933[6][7][4]. Był lekarzem internistą[6]. Po studiach w 1934 podjął pracę lekarza w Przemyślu, pracując w Szpitalu Powszechnym (jako sekundariusz[8][9]) i w szpitalu wojskowym[7][4]. 11 marca 1938 był sekretarzem zebrania organizacyjnego lekarzy katolików w Przemyślu (przewodniczącym był płk Władysław Twaróg)[10]. Przed 1939 był prezesem Klubu Sportowego Czuwaj Przemyśl[4]. .jpg) Po wybuchu II wojny światowej pracował w klinice we Lwowie[4]. Działał w Armii Krajowej[7]. U kresu wojny w 1944 zaangażował się w odbudowę lecznictwa w Przemyślu, zostając pracownikiem ubezpieczalni przy ul. Grottgera[4]. Pracował w szpitalu i przychodni w Przemyślu[6][7]. Był współorganizatorem pogotowia ratunkowego w Przemyślu, utworzonego pod koniec 1949[11]. W okresie PRL przed 1960 jako osoba bezpartyjna objął funkcję szefa Wydziału Zdrowia Miejskiej Rady Narodowej w Przemyślu[7][4]. Był współzałożycielem Zespołu Szkół Medycznych w Przemyślu oraz wykładowcą tamże[7]. Wykładał także w Szkole Pielęgniarstwa i Położnych[4]. Występował jako biegły lekarz sądowy[7]. Był wykładowcą medycyny pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, prowadząc wykłady dla tysięcy kleryków w tej uczelni[7][4]. Jako lekarz uczestniczył też w procesach kanonizacyjnych w trakcie rekognicji (rozpoznanie szczątków doczesnych) Sługi Bożego Augusta Czartoryskiego i bł. Józefa Sebastiana Pelczara (1900)[7][4]. Był członkiem Stowarzyszenia Miłośników Lwowa i Kresów Wschodnich, członkiem Towarzystwa Dramatycznego im. Aleksandra Fredry[7][4]. Został członkiem honorowym Czuwaju Przemyśl[4]. Do końca życia pozostawał aktywny zawodowo[4]. Zmarł 28 lipca 1995 w wieku 88 lat[7] Został pochowany 1 sierpnia 1995 na cmentarzu Głównym w Przemyślu, pożegnany przez nadzwyczaj dużą liczbę przedstawicieli duchowieństwa, m.in. przez sufragana przemyskiego bp. Stefana Moskwy i bp. seniora Bolesława Taborskiego[7][2]. 5 sierpnia 1995 podczas meczu inauguracyjnego sezon 1995/1996 Czuwaju Przemyśl upamiętniono Tadeusza Miszczaka minutą ciszy[12]. Miał dwóch braci (m.in. Emila - prokuratora[13][14]) i siostrę oraz synów Jana (prawnik, redaktor „Nowin”) i Zbigniewa (chirurg[6])[7][15][4][16]. OdznaczeniePrzypisy
|
||||||||||||||
