|
Tadeusz Ruttié
 Tadeusz Martynin Joachim Ruttié lub Tadeusz de Ruttié (ur. 2 lipca 1904, zm. 26 maja 1968 w Wielkiej Brytanii)[1] – polski architekt. ŻyciorysPochodził z francuskiej rodziny Routier, przybyłej na ziemie polskie prawdopodobnie w XVIII wieku i osiadłej w Warszawie[2] Jeden z jego przodków, generał Andrzej Ruttié, w 1827 otrzymał nobilitację wraz z herbem o nazwie Bojomir[2]. W latach 1918–1920 walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1. pułku ułanów i za bohaterstwo na polu walki otrzymał później Krzyż Walecznych[1]. W następnych latach kontynuował naukę. Rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1933 uzyskał dyplom inżyniera architekta[1]. Następnie podjął pracę w wyuczonym zawodzie. Zaprojektował m.in. kościół Matki Boskiej Zwycięskiej na Górze Borkowskiej w Krakowie. Świątynia ta uchodzi za jedno z najciekawszych dokonań polskiego modernizmu sakralnego[3]. W okresie międzywojennym wstąpił do Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (SARP). Był członkiem Oddziału Warszawskiego organizacji[1]. W 1939 został zmobilizowany z przydziałem do 7. pułku ułanów. W stopniu podporucznika brał udział w kampanii wrześniowej. Po przedostaniu się do Francji w 1940 został skierowany do polskiego Ośrodka Oficerów Kawalerii. Po kapitulacji Francji przeniesiony do Wielkiej Brytanii i przydzielony do dowództwa Dywizjonu Pociągów Pancernych[1]. Po zakończeniu II wojny światowej – wobec zniszczeń wojennych, jakim uległa stolica Polski – razem z gronem przebywających w Anglii polskich architektów i urbanistów uczestniczył w pracach nad „Szkicowym planem zabudowania Warszawy”. Powstały w latach 1945–1946 tzw. „Plan londyński” nigdy – nawet we fragmentach – nie został wykorzystany przez władzę ludową[4]. On sam nie wrócił już do kraju. Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zamieszkał w Londynie. Po śmierci spoczął na cmentarzu North Sheen w podlondyńskiej gminie Richmond upon Thames[1]. Dokonania
Konkursy
OdznaczeniaPrzypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||
