|
Tatjana Samojłowa
Tatjana Jewgienjewna Samojłowa (ros. Татьяна Евгеньевна Самойлова; ur. 4 maja 1934 w Leningradzie, zm. 4 maja 2014[1] w Moskwie) – radziecka i rosyjska aktorka. Sławę przyniosła jej rola w filmie Lecą żurawie (1957), nagrodzona na Festiwalu Filmowym w Cannes. ŻyciorysOjcem Samojłowej był popularny rosyjski aktor filmowy Jewgienij Samojłow (1912–2006), a matką Zinaida Iliniczyna Lewin (1914–1995), polska Żydówka[2]. Matka z wykształcenia i zawodu była inżynierem elektromechanikiem, ale posiadała duże zdolności pianistyczne i zamiłowanie do sztuki. W 1937 rodzina przeniosła się do Moskwy, gdzie Samojłowa ukończyła studio baletowe w moskiewskim Teatrze Muzycznym im. K. Stanisławskiego i W. Niemirowicza-Danczenki, gdzie osiągała doskonałe wyniki, tak dobre, że ówczesna rosyjska primabalerina Maja Plisiecka proponowała jej kontynuację nauki w studium baletowym przy „Teatrze Bolszoj”. Wybrała jednak aktorstwo. W latach 1953–1956 uczyła się aktorstwa w Instytucie Teatralnym im. Borysa Szczukina. Tam poznała swojego przyszłego męża, aktora Wasilija Łanowoja (małżeństwo trwało sześć lat). Wtedy też zagrała Marię w Meksykaninie, ekranizacji opowiadania Jacka Londona. Dwa lata później zagrała Weronikę w głośnym filmie Lecą żurawie Michaiła Kałatozowa, za którą otrzymała nagrodę specjalną na międzynarodowym festiwalu filmowym w Cannes, a sam film uzyskał „Złotą Palmę” (film trafił tam dzięki sugestii ówczesnego młodego francuskiego operatora – Claude'a Leloucha, który przez dwa dni uczestniczył w jego kręceniu jako asystent reżysera). Inną ważną rolą w jej dorobku ekranowym była rosyjska adaptacja powieści Lwa Tołstoja Anna Karenina w ekranizacji Aleksandra Zarchi z 1967 roku. Pomimo doskonałej gry Samojłowej i zwrócenia na niego uwagi przez zachodni świat filmowy, obraz nie odniósł takiego sukcesu, jak Lecą żurawie z powodu niekorzystnych stosunków międzynarodowych pomiędzy „wschodem” i „zachodem” w 1968 roku. W połowie lat 70. XX w. zniknęła z ekranu, by po dłuższej przerwie pojawić się znowu w 2000. W ostatnich latach życia żyła w skrajnej biedzie[3]. Zmarła w 2014 roku. Została pochowana na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[4]. Miała brata i syna, który w 1995 r. wyjechał do USA, tam ożenił się z Amerykanką poznaną w Moskwie, z którą ma córkę – Tatianę. Do końca życia przyznawała się do swojego żydowskiego pochodzenia, chociaż nie zajmowała wyraźnego stanowiska wobec problemów tej społeczności w ZSRR. Pod koniec życia przeszła na prawosławie. Wybrana filmografia
Nagrody
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||
.jpg)
