Nieszczęśliwa śmierć Pepe Illo na arenie w Madrycie, rycina nr 33 z serii Tauromachia
Tauromachia lub Sztuka korridy (hiszp. La tauromaquia) – seria 33 rycin wykonanych przez Francisca Goyę i wydanych w 1816 roku. Na grafikach artysta przedstawił sceny z popularnych w Hiszpanii walk byków, które były jego pasją[1]. Do tej serii należy zaliczyć również 7 innych rycin wykonanych przez Goyę, które nie zostały włączone do pierwszego wydania ze względu na gorszą jakość odbitek.
Już na początku XIX wieku Goya zamierzał wykonać serię rycin poświęconą walkom byków, możliwe, że ten projekt przerwał wybuch wojny na Półwyspie Iberyjskim. Zaraz po jej zakończeniu Goya poświęcił się pracy nad Tauromachią – najprawdopodobniej był to dla niego odpoczynek od ukończonych wcześniej przerażających rycin z serii Okropności wojny[1].
Według różnych historyków sztuki Goya zamierzał zilustrować niektóre fragmenty ważnego traktatu o walkach byków napisanego przez Moratina. Ostatecznie malarz zmienił zdanie i stworzył serię rycin opartą na własnych wspomnieniach i doświadczeniach. Oprócz ludowego widowiska, którego był miłośnikiem, starał się przedstawić starcie człowieka z nieokiełznaną siłą natury[1].
Ryciny z cyklu Tauromachia
Sposób, w jaki starożytni Hiszpanie polowali konno na byki
Inny sposób polowania pieszo
Maurowie zamieszkali w Hiszpanii, zapominając o przesądach Koranu, przejęli sztukę polowania na byki i dźgają zwierzę lancami
Zwodzą byka płachtą na arenie
Dzielny Maur Gazul był pierwszym, który walczył z bykiem według reguł
Maurowie zwodzą byka płachtami uczynionymi ze swych burnusów
Pochodzenie sztuki wbijania harpunów, czyli banderilli
