|
Teodora Glücksburg (1906–1969)
Teodora Glücksburg, zw. Dolla[1], gr. Θεοδώρα Γκλύξμπουργκ, niem. Theodora von Glücksburg zu Griechenland und Dänemark (ur. 30 maja 1906 w Tatoi, zm. 16 października 1969 w Konstancji) – grecka arystokratka, księżniczka Grecji i Danii, tytularna wielka księżna i margrabina Badenii jako żona Bertolda. ŻyciorysUrodziła się jako drugie z pięciorga dzieci Andrzeja (1882–1944), księcia Grecji i Danii, oraz Alicji Battenberg (1885–1969). Imię otrzymała na cześć cesarzowej bizantyńskiej Teodory[2]. Miała starszą siostrę Małgorzatę (1905–1981), młodsze Cecylię (1911–1937) i Zofię (1914–2001) oraz brata Filipa (1921–2021)[3]. Wychowywała się w Atenach i Korfu. W rozmowach z matką używała języka angielskiego, ale równie biegle porozumiewała się po grecku, francusku i niemiecku[4]. Otrzymała staranne wykształcenie domowe, typowe dla przedstawicieli arystokracji tego okresu[5]. W 1907–1909 w związku z niestabilną sytuacją polityczną domu panującego, rodzina Teodory często przebywała w podróży, w Wielkiej Brytanii, Rosji, Hesji i na Malcie[6]. W 1917–1920 przebywała z rodziną na emigracji w Szwajcarii, zamieszkując w Lucernie[7]. W 1920 jej rodzina ponownie zamieszkała w Korfu. W tym okresie Teodora wraz z siostrą Małgorzatą rozwijały młodzieńcze zainteresowania archeologią[8]. W latach 1922–1936 w związku ze skazaniem ojca na banicję, ponownie na emigracji. Początkowo zamieszkała z rodzicami w Saint-Cloud, zaproszonych przez Marię Bonaparte. Dzięki udzielonemu wsparciu finansowemu ciotek Anastazji Stewart i Edwiny Ashley, w 1924–1929 Teodora studiowała archeologię i historię sztuki na Uniwersytecie Paryskim[9]. W 1931 po zawarciu małżeństwa z Bertoldem Badeńskim zamieszkała w Salem. Za pośrednictwem męża poznała Axela Munthego, z którym się zaprzyjaźniła. W 1932–1941 prowadziła wraz z mężem prywatną szkołę średnią, której ostatecznie nie udało im się uratować przed upaństwowieniem[10]. W okresie rządów nazistowskich małżeństwo ukrywało w swojej posiadłości Żydów, którym pomagali wyjechać za granicę, początkowo do Grecji i Danii, następnie do Wielkiej Brytanii[11]. Po wybuchu II wojny światowej Teodora zaangażowała się w pracę dla Niemieckiego Czerwonego Krzyża. Po zakończeniu działań wojennych powróciła do pracy w ponownie otworzonej szkole. W 1948, w wyniku pogorszenia stanu zdrowia, wycofała się z pracy pedagogicznej[12]. Zmarła w 1969 na zawał serca w szpitalu w Konstancji. Została pochowana w kościele św. Weroniki przy zamku w Salem. Rodzina17 sierpnia 1931 w Baden-Baden wyszła za mąż za Bertolda Badeńskiego (1906–1963), pretendenta do tronu byłej Badenii, syna Maksymiliana (1867–1929) i Marii Ludwiki Hanowerskiej (1879–1948). Ślub odbył się w podwójnej ceremonii, prawosławnej i luterańskiej. Ze związku pochodzi troje dzieci:
Odznaczenia
Genealogia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
