|
Teofil Syga
 Teofil Bernard Syga (ur. 18 listopada 1903 w Warszawie, zm. 12 lipca 1983 tamże) – polski dziennikarz, pisarz, literaturoznawca. ŻyciorysSyn Bolesława Sygi i Heleny z Gajewskich. W 1920 ochotniczo zgłosił się do wojska i walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Do rezerwy przeszedł w stopniu podporucznika, studiował w Wyższej Szkole Dziennikarskiej, a następnie pracował jako recenzent teatralny w „Gazecie Warszawskiej”, „Myśli Narodowej”, „Kurierze Poznańskim”, „Polsce Literackiej”, „Expressie Porannym”, „Polsce Zbrojnej” i „Kurierze Warszawskim”. Należał do zarządu Syndykatu Dziennika Warszawskiego, a w połowie lat 30. został redaktorem naczelnym tygodnika „Kino”. Współpracował również z wydawanym przez Władysława Zambrzyckiego „Merkuriuszem Polskim Ordynaryjnym”. Po wybuchu II wojny światowej związał się z działającymi z ramienia Delegatury Rządu na Kraj redakcjami Rzeczypospolitej Polskiej[1] i Dnia Warszawy, używał pseudonimów Credo i Grudzień. Po 1945 był członkiem dziennika „Gazeta Ludowa”, który wydawało Polskie Stronnictwo Ludowe. Od 1947 aresztowany za sympatyzowanie z frakcją Stanisława Mikołajczyka i więziony w Rawiczu[2]. Od lat 50. współpracował ze „Światem” i „Stolicą”, gdzie publikował felietony varsavianistyczne. Teofil Syga był wybitnym znawcą życia i twórczości Adama Mickiewicza, na ten temat pozostawił wiele artykułów, felietonów i publikacji. Jako bibliofil specjalizował się w kolekcjonowaniu XIX wiecznych pamiętników. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 135-5-7)[3]. Dorobek literacki
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||
