|
Terapia zajęciowaTerapia zajęciowa – multidyscyplinarna, wspomagająca forma leczenia i rehabilitacji zaburzeń psychicznych lub sensorycznych, niepełnosprawności fizycznej, poznawczej lub poprawy ogólnego stanu zdrowia polegająca na uczestnictwie chorych w różnych formach celowej, produktywnej, zorganizowanej aktywności o charakterze odtwórczym, wytwórczym lub twórczym[1][2][3][4] – zajęcie. Stosowano nazwy ergoterapia, terapia aktywnością, leczenie pracą, terapia zajęcia. Nazwę „terapia zajęciowa” wprowadził George Edward Barton[5]. Pierwszą książkę na temat terapii zajęciowej, czyli „Studies in Invalid Occupations” wydała Susan Tracy w 1910 roku[6]. Cele
KlasyfikacjaTerapię zajęciową można sklasyfikować na rodzaje, metody i techniki. Wyróżniane rodzaje to[9][10]: Wyróżniane formy to[10]:
Klasyfikacja urzędowa i kształcenieTerapeuta zajęciowy w Klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy ma symbol 325907[11]. Oznacza to następujące miejsce w strukturze klasyfikacji zawodów:
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 13 grudnia 2016 r.[12] do terapeuty zajęciowego przypisany jest IV poziom PRK dla kwalifikacji pełnej, o której mowa w art. 8 pkt 3-6 ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji. Podano również, że ministrem, na wniosek których wprowadzono zawód do klasyfikacji (czyli ministrem właściwym w zakresie danego zawodu, wyznaczonym ze względu na odpowiedni dział administracji rządowej, wskazanym w ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz.U. z 2022 r. poz. 2512), jest minister właściwy do spraw zdrowia). Zawód przypisano do medyczno-społecznego (Z) obszaru kształcenia. Oznaczono, że typy szkół ponadgimnazjalnych, w których może odbywać się kształcenie to szkoła policealna (2 lata) z zaznaczeniem szczególnych uwarunkowań, czyli kształcenie w szkole dla młodzieży prowadzone wyłącznie w formie stacjonarnej. Kwalifikacje wyodrębnione w zawodzie to świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej (K1). Poziom PRK dla kwalifikacji cząstkowej (kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie) to 4 Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 lutego 2019 r. w sprawie ogólnych celów i zadań kształcenia w zawodach szkolnictwa branżowego oraz klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego terapeuta zajęciowy w zawodzie wyodrębniono kwalifikację: MED.13. Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej[13] Kwalifikacja MED.13 została opisana w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 16 maja 2019 r. w sprawie podstaw programowych kształcenia w zawodach szkolnictwa branżowego oraz dodatkowych umiejętności zawodowych w zakresie wybranych zawodów szkolnictwa branżowego[14] gdzie przypisano ją do branży opieki zdrowotnej (MED) opisanej w załączniku nr 20 do rozporządzenia. Wg Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 16 maja 2019 r. Cele kształcenia w ramach kwalifikacji MED.13 to:
W ramach ICD-9-CM Volume 3 terapia zajęciowa ma przydzielony numer 93.83[15] Terapia zajęciowa dzieciW terapii zajęciowej dzieci stosuje się koncepcję robić-być-stawać się, podczas realizacji której dziecko nabywa i rozwija umiejętności poprzez angażowanie w wykonywanie zajęć, co powoduje nabywanie i rozwój tożsamości. Prowadzi to do wypełniania ról społecznych co jest czynnikiem poczucia dobrostanu i zdrowia[16]. W terapii zajęciowej dzieci stosuje się terapię skupioną na osobie oraz terapię skupioną na rodzinie[17] Baza psychologicznaPodstawą terapii zajęciowej jest psychoterapia zorientowana na klienta wywodząca się z psychologii humanistycznej[18]. Modele praktykiW terapii zajęciowej stosuje modele praktyki[19]:
Organizacje międzynarodoweKształceniem i prowadzeniem terapii zajęciowej zajmują się:
Przypisy
Bibliografia
Information related to Terapia zajęciowa |
