Thoma Simaku (ur. 18 kwietnia 1958 w Kavajë^[1]) – albański kompozytor, mieszkający i tworzący w Wielkiej Brytanii.

W 1982 r. ukończył studia w Akademii Sztuk w Tiranie, w klasie kompozycji, pod kierunkiem Tonina Harapiego^[1][2]. Po studiach pracował przez trzy lata jako dyrektor d.s. muzycznych w Pałacu Kultury w Përmecie, w południowej Albanii^[1]. Od 1985 działał w sekcji muzycznej Ligi Pisarzy i Artystów Albanii^[2]. W latach 80. powstały pierwsze samodzielne kompozycje Th. Simaku - dwa koncerty smyczkowe i jeden na obój, symfonia, ballada, a także muzyka do sześciu filmów fabularnych.

W 1991 Simaku przeniósł się do Yorkshire w Anglii, gdzie kontynuował naukę pod kierunkiem Davida Blake'a^[2]. W lipcu 1993 uzyskał prestiżowe stypendium Lionela Robinsa, które umożliwiły mu kontynuację studiów i ukończenie pracy doktorskiej. Dzieła skomponowane w tym okresie były coraz częściej wykonywane przez orkiestry europejskie, jak Amsterdam New Music Ensemble, Capricorn Ensemble, Duke String Quartet, a także orkiestrę Radia Bukareszt i kwintet konserwatorium w Genewie.

Macierzystą uczelnią Simaku pozostał uniwersytet w York, który opublikował większość jego dzieł^[2].

Jest żonaty, ma dwie córki^[1].

• 1993: Epitaphs (18 min.) (Emerson Editions)
  • premiera: 3 listopada 1993, York, orkiestra uniwersytecka
• 1993: Elephas-Maximus (9 min.) (Emerson Editions)
  • premiera: 9 grudnia 1993, York, York University New Music Group
• 1995: L’Aria Distante na obój i orkiestrę (12 min.) (Emerson Editions)
  • premiera: 8 grudnia 1995, York, orkiestra uniwersytecka
• 1996: Quintet for clarinet in A and strings (12 min.) (Emerson Editions)
  • premiera: 4 listopada 1996, Tirana
• 1996: Aux Quatre Vents na 8 instrumentów (18 min.) (Emerson Editions)
  • premiera: 22 listopada 1996, Birmingham, Thallien Ensemble
• 1996: Silver na chór i fortepian (6 min.) (Emerson Editions)
  • premiera: 21 marca 1996, Londyn.
  • 1996: The Eagle on the Cross na orkiestrę symfoniczną (17 min.)
  • premiera: 30 kwietnia 1999, York
• 1997: Canticello na wiolonczelę i orkiestrę (15 min.)
  • premiera: 9 października 1997, Londyn, New London Orchestra, pod dyr. Nicholasa Robertsa.
• 1998: Soliloquy na skrzypce (8 min.)
  • premiera: 4 października 2000, Luksemburg
• 1998: Plenilunio na 12 instrumentów smyczkowych (10 min.)
  • premiera: 26 lutego 1999, York.
• 1999: Illuminazione (12 min.)
  • premiera: 2001, North Aldborough Festival

• 1984: Kochaj swoje imię ((alb.) Duaje emrin tend)
• 1986: I nadchodzi dzień ((alb.) Dhe vjen nje dite)
• 1986: O jedno życie za dużo ((alb.) Nje jete me shume)
• 1987: Ranny telefon ((alb.) Telefoni i nje mengjesi)
• 1988: Groźny brzeg ((alb.) Bregu i ashper)

• Wyróżnienie dla utworu Epitaph, który w 1995 został wybrany przez Międzynarodowe Jury do odtworzenia w czasie Światowych Dni Muzyki w Niemczech (pierwsze tak prestiżowe wyróżnienie dla albańskiego kompozytora).
• Nagroda Główna za utwór Plenilunio II per Orchestra d’Archi, IX Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski im. Kazimierza Serockiego, Warszawa 2004
• Nagroda British Composer Award za utwór Soliloquy V: Flauto Acerbo, Londyn 2009.
• Główna Nagroda Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego im. Witolda Lutosławskiego za koncert na orkiestrę, 2013 (utwór zostanie wykonany 28 września 2013 na koncercie finałowym "Warszawskiej Jesieni"

• Abaz Hoxha: Enciklopedia e kinematografise shqiptare. Autore & vepra. Tirana: Toena, 2002. ISBN 99927-1-555-3. (alb.). Brak numerów stron w książce
• Sokol Shupo, Enciklopedia e muzikes shqiptare, vol. 1, Tirana 2008.
• Biogram kompozytora. bobaton.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-14)].
• Strona kompozytora