Tlenek rtęci(II)
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
| konst.
|
monotlenek monortęci, tlenek rtęci, tlenek(2−) rtęci(2+), tlenek rtęci(2+), tlenek rtęci(II)
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| Stocka
|
tlenek rtęci(II)
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
HgO
|
| Masa molowa
|
216,59 g/mol
|
| Wygląd
|
żółte lub czerwone kryształy[1]
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
21908-53-2
|
| PubChem
|
30856
|
|
|
|
|
| Niebezpieczeństwa
|
| Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2012-07-03]
|
|
|
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
| Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[3]
|
|
|
|
|
| Zwroty H
|
H300, H310, H330, H373, H410
|
| Zwroty P
|
P260, P264, P273, P280, P284, P301+P310[4]
|
|
|
| Europejskie oznakowanie substancji
|
| oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
|
| Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[3]
|
|
|
Silnie
toksyczny
(T+)
|
Groźny dla
środowiska
(N)
|
|
|
|
| Zwroty R
|
R26/27/28, R33, R50/53
|
| Zwroty S
|
S1/2, S13, S28, S45, S60, S61
|
|
|
| NFPA 704
|
Na podstawie
podanego źródła[5]
|
|
|
|
|
| Temperatura zapłonu
|
niepalny[4]
|
| Numer RTECS
|
OW8750000
|
| Dawka śmiertelna
|
LD50 18 mg/kg (szczur, doustnie)[4]
|
|
| Podobne związki
|
| Inne aniony
|
siarczek rtęci(II)
|
| Inne kationy
|
tlenek kadmu, tlenek cynku
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
Tlenek rtęci(II), HgO – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym rtęć występuje na II stopniu utlenienia.
Związek ten w temperaturze pokojowej jest ciałem stałym. Preparaty handlowo dostępne mają barwę czerwoną lub żółtą zależnie od stopnia rozdrobnienia. Związek ten jest trudno rozpuszczalny w wodzie i etanolu. Ogrzewany powyżej 400 °C rozkłada się z wydzieleniem wolnej rtęci i tlenu. Związek wykazuje dużą toksyczność dla ustroju ludzkiego. Używany jest w syntezach organicznych.
Zastosowania medyczne
Tlenek rtęciowy (żółty i czerwony) jest stosowany niekiedy (obecnie bardzo rzadko, częściej stosowany jest amidochlorek rtęci) jako lek przeciwbakteryjny i przeciwpasożytniczy w dermatologii (stężenia 1–5% dla odmiany żółtej oraz 10% dla odmiany czerwonej) oraz okulistyce (stężenia 1–2%). Jest znany pod farmaceutycznymi nazwami Hydrargyrum oxydatum flavum oraz Hydrargyrum oxydatum rubrum. Stanowią składowe odpowiednio żółtej maści rtęciowej i czerwonej maści rtęciowej.
- Preparaty
- Hydrargyrum oxydatum flavum BP, FP IV – subst. do receptury aptecznej / Farmalabor – Włochy[6].
Przypisy
- ↑ a b c d e David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-76, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
- ↑ a b Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
- ↑ a b związki nieorganiczne rtęci z wyjątkiem siarczku rtęci(II) i związków wymienionych w innym miejscu niniejszego załącznika, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).
- ↑ a b c Tlenek rtęci(II) (nr 83382) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2012-07-03]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Tlenek rtęci(II) (nr 83382) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2012-07-03]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Oferta włoskiego wytwórcy surowców farmaceutycznych do receptury aptecznej > https://materie-prime.farmalabor.it/prodotti/varie/015253--mercurio-ossido-giallo.html
Bibliografia
- S. Jabłońska, T. Chorzelski, Choroby skóry, PZWL, Warszawa, 2001.
- T.L. Chruściel, K. Gibiński, Leksykon Leków, PZWL 1991.
- Farmakopea Polska IV t.1 – 1965.
- B. Koskowski, Receptura, wyd.III, 1946.
-oxide.jpg)
