|
Tomasz Obertyński
Tomasz Obertyński (ur. 8 czerwca 1896 w Poczapińcach, w powiecie kamienieckim guberni podolskiej, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej. ŻyciorysSyn Aleksandra i Heleny z Zamojskich[1]. Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Absolwent szkoły realnej i gimnazjum z maturą w Płoskirowie. Należał do tajnego harcerstwa. Od listopada 1914 w armii rosyjskiej. Przeniesiony do I Korpusu Polskiego, walczył z Niemcami i bolszewikami. Po rozbrojeniu Korpusu znalazł się w Kijowie, wstąpił do POW. Od sierpnia 1918 jako podporucznik w 4 Dywizji gen. Żeligowskiego. Od grudnia 1918 w niewoli ukraińskiej, z której zbiegł i przedostał się do Polski. Wstąpił do WP, otrzymał przydział do 2 pułku piechoty Legionów, był adiutantem pułku. W 1920, w czasie wojny z bolszewikami był adiutantem IV Brygady Piechoty Legionów. Z dniem 20 sierpnia 1922 został przeniesiony z dowództwa 30 Dywizji Piechoty do 83 pułku piechoty w Kobryniu na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy I batalionu[2]. Z dniem 1 listopada 1924 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego. Z dniem 11 października 1926, po ukończeniu studiów i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do składu osobowego inspektora armii, generała dywizji Wacława Fary z siedzibą w Wilnie[3]. 11 czerwca 1927 został przeniesiony do Dowództwa Obszaru Warownego „Wilno” na stanowisko szefa sztabu[4]. 23 grudnia 1929 został przeniesiony do składu osobowego inspektora armii w Wilnie na stanowisko oficera sztabu[5]. 9 grudnia 1932 został przeniesiony ze składu osobowego inspektora armii, generała dywizji Stefana Dąb-Biernackiego do Sztabu Głównego w Warszawie[6]. 26 stycznia 1934 ogłoszono jego przeniesienie do 85 pułku piechoty w Nowej Wilejce na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[7]. W listopadzie 1935 objął dowództwo 51 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Brzeżanach. W styczniu 1938 został przeniesiony do garnizonu Wilno i wyznaczony na stanowisko I oficera sztabu Inspektora Armii, generała dywizji Stefana Dąb-Biernackiego. Tomasz Obertyński był żonaty z Marią Swolkień, a owocem ich związku była córka Hanna (ur. 1923)[8]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 był szefem sztabu Armii „Prusy”, a następnie Frontu Północnego. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku[9]. Wiosną 1940 został zamordowany w Charkowie przez funkcjonariuszy NKWD i pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[9], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[10]. Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[11][12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[13][14]. Awanse
Ordery i odznaczenia
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||
