|
Tony Curtis
Tony Curtis, właśc. Bernard Schwartz (ur. 3 czerwca 1925 w Nowym Jorku, zm. 29 września 2010 w Las Vegas) – amerykański aktor, którego kariera trwała sześć dekad, a szczyt popularności osiągnął w latach 50. i wczesnych 60. Zagrał w ponad 100 filmach, w rolach obejmujących szeroki zakres gatunków. W późniejszych latach Curtis wystąpił w wielu serialach telewizyjnych. Nominowany do Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego za rolę więźnia Johna „Jokera” Jacksona w antyrasistowskim dramacie Stanleya Kramera Ucieczka w kajdanach (1958)[1] z Sidneyem Poitierem. Ojciec aktorek – Kelly Curtis i Jamie Lee Curtis. 8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6817 Hollywood Boulevard[2][3]. ŻyciorysUrodził się na nowojorskim Manhattanie jako pierwszy z trzech synów Helen (z domu Klein) i Emanuela „Manuela” Schwartza, krawca[4][5][6]. Jego rodzice byli żydowskimi emigrantami[7]. Dorastał z młodszymi braćmi, Robertem i Juliusem, na Bronxie[8]. Uczęszczał do Seward Park High School[9]. W wieku 16 lat miał swoją pierwszą małą rolę aktorską w szkolnym przedstawieniu teatralnym. Podczas II wojny światowej zaciągnął się do United States Navy po ataku na Pearl Harbor[9]. W 1947 studiował teatr w New York’s Dramatic Workshop[9] i występował na scenie w spektaklach – Wieczór Trzech Króli i Złoty chłopiec, zanim w 1949 wyjechał do Hollywood, gdzie przyjął nazwisko Tony Curtis i podpisał siedmioletni kontrakt Universal Studios Entertainment[10]. Na ekranie debiutował w roli żigolaka, który tańczy rumbę z Yvonne De Carlo w dramacie kryminalnym W pułapce miłości (Criss Cross, 1949) u boku Burta Lancastera. Szybko zyskał popularność jako odtwórca ról przystojnych, nierzadko mających kłopoty z prawem, młodzieńców. Wkrótce Universal dał mu główną rolę jako Julna, który wyrasta na złodzieja w filmie przygodowym Rudolpha Maté Książę, który był złodziejem (The Prince Who Was a Thief, 1951). W biograficznym dramacie Houdini (1953) z Janet Leigh zagrał Harry’ego Houdiniego. Najlepszym okresem w jego karierze był koniec lat 50. Rola (obok Sidneya Poitiera) w antyrasistowskim dramacie Ucieczka w kajdanach (1958) przyniosła mu jedyną nominację do Oscara, w następnym roku zagrał w jednej z najgłośniejszych komedii w dziejach kina – Pół żartem, pół serio (1959) Billy’ego Wildera[11]. W latach 60. pojawił się m.in. w komediach Do widzenia, Charlie (1964), Wielki wyścig (1965) i Ci wspaniali młodzieńcy w swych szalejących gruchotach (1969). Na początku lat 70. zagrał w brytyjskim serialu Partnerzy (1971–1972), w którym partnerował Rogerowi Moore’owi. W późniejszych latach coraz rzadziej pojawiał się na ekranie, częściej występując w produkcjach telewizyjnych. Miał w dorobku ponad 100 ról filmowych i telewizyjnych. Życie prywatneOjciec sześciorga dzieci, m.in. aktorek Jamie Lee Curtis, Kelly Curtis oraz Allegra Curtis. Miał też syna Nicholasa, który 2 lipca 1994 roku zmarł po przedawkowaniu heroiny. Tony Curtis był sześciokrotnie żonaty:
Zmarł na zawał serca w swoim domu w Las Vegas[12]. Filmografia
Przypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba):
Information related to Tony Curtis |
||||||||||||||
