|
Ulica Solec w Warszawie
    Ulica Solec – ulica na warszawskim Powiślu. Ulica składa się z dwóch odcinków. Jeden z nich jest częścią Wisłostrady i biegnie od skrzyżowania z ul. Łazienkowską do ul. Wilanowskiej. Drugi zaczyna się na rynku Soleckim, przecina ulicę Ludną, al. 3 Maja i ulicę Czerwonego Krzyża, kończąc bieg przy ulicy Tamka. Pochodzenie nazwyW tym miejscu istniała wieś Solec, znana z handlu solą. Już w XII w., a może nawet w XI w. istniała tu przystań i komora[1]. Domy wsi Solec znajdowały się wzdłuż drogi łączącej przystań z wąwozem Tamki prowadzącym do starej Warszawy. Nazwa ulicy powiela nazwę wsi[2]. HistoriaWieś Solec w XIII–XV wieku zmieniała swe położenie w związku ze zmianami położenia koryta Wisły. Była często nawiedzana przez powodzie, np. w 1493, gdy została całkowicie zniszczona. Po zniszczeniach w wyniku wojny polsko-szwedzkiej, w 1656 na Solcu pozostały jedynie 24 domy. Obok domów znajdowały się tu magazyny, składy solne. W latach 1688–1722 wybudowano tu mały kościół i klasztor trynitarzy. Obecnie jest to kościół Świętej Trójcy. Pod koniec lat 20. nad ulicą zbudowano wiadukt kolei średnicowej zaprojektowany przez Pawła Wędziagolskiego[3]. 6 kwietnia 1944 Niemcy otoczyli kamienicę nr 103, w którym mieściła się tajna Wytwórnia Materiałów Wybuchowych „Kinga” Wydziału Saperów Komendy Głównej AK[4]. Po zniszczeniu dokumentacji część załogi wytwórni popełniła samobójstwo, a czworo Polaków zostało aresztowanych[4]. W latach 50. na ślepej ścianie kamienicy umieszczono tablicę upamiętniającą to wydarzenie, która po rozbiórce budynku (1974) została ustawiona jako wolno stojąca przy chodniku[5]. W czasie powstania warszawskiego we wrześniu 1944 ulica była świadkiem ciężkich walk oddziałów powstańczych oraz żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego walczących na przyczółku czerniakowskim. Nieistniejące budynki przy Solcu 53 i ul. Wilanowskiej 1 były dwoma ostatnimi budynkami bronionymi przez oddziały polskie w tej dzielnicy[6]. W budynku przy ulicy Solec 41 mieścił się polowy szpital powstańczy, który mimo obecności w nim rannych został podpalony przez Niemców[7]. W 1946 pod wiaduktem mostu Poniatowskiego oddano do użytku prowizoryczną zajezdnię tramwajową „Solec”[8]. Została ona zlikwidowana w 1961 w związku w usunięciem torów tramwajowych znajdujących się na ulicy[9]. Ważniejsze obiekty
Zobacz teżInne informacje
Przypisy
Linki zewnętrzne |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
