|
Władysław Górzyński
Władysław Górzyński, właśc. Adolf Grünberg (ur. 20 maja 1887 w Krakowie, zm. 3 maja 1966 w Szczecinie) – polski dyrygent, kompozytor i skrzypek. Brat Zdzisława i Tadeusza Górzyńskich. ŻyciorysKształcił się w Konserwatorium Krakowskiego Towarzystwa Muzycznego, a następnie uczy się w dyrygentury u Feliksa Nowowiejskiego. Naukę kontynuował zagranicą – w Lipsku i Berlinie. W Niemczech prowadził również własną orkiestrę. Do Polski powrócił w 1927 roku. Dyrygował i występował w Krakowie, a w 1935 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie grał na skrzypcach w Małej Orkiestrze Polskiego Radia, prowadzonej przez swego brata Zdzisława. Podczas II wojny światowej ukrywał się, a podczas powstania warszawskiego stracił żonę i trzech synów. Po zakończeniu wojny przez krótki czas przebywał w Łodzi, a następnie przeniósł się do Szczecina, gdzie zawodowo związał się z tamtejszą rozgłośnią Polskiego Radia. Tam też powołał do życia Orkiestrę Polskiego Radia, którą dyrygował do jej rozwiązania w 1955 roku. Był jednym z inicjatorów powstania Orkiestry Symfonicznej Robotniczego Towarzystwa Muzycznego, która stała się zaczątkiem powstania Filharmonii Szczecińskiej. Od 1956 roku był członkiem Towarzystwa Miłośników Teatru Muzycznego, z inicjatywy którego powołano Operetkę Szczecińską[1]. Jak kompozytor tworzył miniatury symfoniczne oraz tanga, walce, polki, marsze i mazury, z których część poświęcił Szczecinowi i Pomorzu Zachodniemu (W naszym Szczecinie, Nad brzegiem Odry, Na Wałach Chrobrego). Przed II wojną światową nagrywał dla wytwórni „Syrena Rekord”. W 1947 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a w 1956 roku otrzymał nagrodę Prezydium Rady Narodowej w Szczecinie. Został pochowany na szczecińskim Cmentarzu Centralnym. Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||
